به سمت آبشار

از خواب که بیدار شدیم. دیشب زهرا حالش خوب نبود و به داروخانه رفته و یک چیزهایی خریده و خورده و وسط این شلوغی دیشب بیهوش شده است. امروز همه بهش گیر دادن که چی خورده و مهدی با رذالت قسم می خورد که دیشب زهرا بیدار شده بهش لبخند زده و گفته یه سیگاری می دی؟!

دیشب با اون هفت هزار تومن فقط ماست و نون خوردیم و مهدی تبدیل شده بود به یکی از اصحاب و ما مهمان سفره اش بودیم و با دهنش صدای نی همون تله تئاترهای تلوزیون را در می اورد و به ما پیاله ای ماست تعارف می کرد. امروز صبح و قتی با سفره محشر صبحانه روبرو شد می گفت: اون درویش دیشبی بود...الان معاویه دعوتش کرده صبحانه !
به سمت ابشار به راه افتادیم. مسیر لحظه به لحظه زیباتر می شدم و جیغ زدنهای من در ماشین شروع شد. بعضی مناظر همه رامتوقف می کرد . می ایستادیم و همه هیجانشان را تخلیه می کردند. فردین گروه ارکستر راه اندخته بود و انها را هدایت ورهبری می کرد. بعضی ها موزیک خودشان را گوش می دادند و برخی هم رقص در وسط جاده زیر اسمان باز را تجربه می کردند و من در حیرت این گلها بودم
سرانجام به جایی رسیدیم که ماشینها را نگه داشتیم و پیاده به سمت پایین رفتیم و
ابشار را از بالا دیدیم.