۱۰ اسفند ۱۳۹۱

انتظار دارید نیش یک گیس طلای بداخلاق سرانجام باز نشود؟

خیابانهای تهران در شب 
با جیگر و دل و قلوه و خوش گوشت و خووک 
با لیموترش و فلفل تازه و دوغ
با نان داغ و موزیک جواد و بشکن زدن های رها و  قردادن های شقایق
و حتی
 ملاقات با یک گاری پر از چغاله بادوم زیر نور چراغ گازی

ابو مسلم خراسانی

دیروز داشتم می گفتم که "و یک سردار ایرانی سرانجام بر سلطه اعراب اموی بر ایران پایان دادن و آنها  را شکست داد اما اشتباه بزرگش این بود که  به دلیل شیعه بودنش، عباسیان را به سلطنت رساند و انها هم در اولین فرصت او را کشتند و نام این سردار...
ساکت شدم که نامش را بگویند
اسامی که از اطراف و اکناف کلاس شنیده می شود
کورش
اسکندر
ابوبکر
رستم
 دانشجوها که تقصیری ندارند تاریخی که در دبیرستان می خوانند، فاجعه ای است 
اما دلم برای سردار می سوزد که فرزندان سرزمینش او را نمی شناسند

۷ اسفند ۱۳۹۱

و حضور مرا فراموش کرده بودند




معمولا پسرهای که به فرهنگسرا می آیند کلاسهای ورزشی را ثبت نام می کنند و دخترها کلاسهای هنری را

این بار برای اولین بار چند پسر جوان آمدند و برای آموزش تئاتر ثبت نام کردند
اما یک مشکل کوچولو وجود داشت
اصلا انتظار نداشتند که معلمشان خانم باشد
بنابراین من با چند نوجوان 17 ،18 ساله روبرو شدم که چشمانشان را از من می دزدیدند و  با لبه های بلوزشان بازی می کردند و آرنج هایشان را فشار می دادند با وحشت  و تلاش برای نخندیدن به صدای من گوش می دادند که برایشان فریاد می زدم

آآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآآ
اوووووووووووووووووووووووووووووووووو
اییییییییییییییییییییییییییییییییییییی
و هیچکدام حاضر به تکرار آواها نبودند
یکی دو نفر هم که همان جلسه اول که فهمیدند باید لباس ورزشی بپوشند و در سالن جلوی من ورزش کنند ، فرار کردند
اما هرچه زمان میگذرد تغییرات را در آنها می بینم .
به من نگاه می کنند و لبخند می زنند و سئوال می پرسند و دور سالن می دوند و فریاد می کشند و کله ملق می زنند
به تدریج عضلات خشکشان نرم  و صدای های ناپخته شان ، گرم می شود و
امروز  گفتم که اتود پرنده ی در آسمان را بزنند و آنها
چشمهایشان را بسته بودند و بال می زند 
و من به این چند جوجه عقاب نگاه می کردم که
چه بالا
چه بلند
پرواز می کردند

۶ اسفند ۱۳۹۱

گریز

دوستم مخالف سریال دیدن است. عقیده دارد که این کار جلوی جریان اندیشه را  می گیرد
و من 
متوجه شدم که دقیقا همین را دوست دارم 
"توقف جریان اندیشه "
جریانی که دراین سالها
چون برش تیغی دردناک است بر استخوان اندیشه 

۵ اسفند ۱۳۹۱

شافتک= سوت

با الهام قرار داشتم برای دیدن فیلم پله آخر و دیرم شده بود

یه تاکسی از اون دورها رد می شد و حواسش به من نبود
من دیدم خیابون خلوته براش یه شافتک اساسی زدم
شنید و ایستاد تا من برسم بهش
به راننده گفتم :سینما پیاده می شم

گفت: بلیطش چند شده 
گفتم: 5000 تومن
گفت: ما پونزه زار می دادیم می رفتیم لاله زار تئاتر سعدی افشار از صبح تاشب؛همونجا هم می خوابیدیم.
گفتم: سعدی افشار مریضه ، داره می میره 
گفت: هممون مریضیم خانم...
همه داریم می میریم...
اما معلومه  تو خوب زنده ای خانم
خوب

۴ اسفند ۱۳۹۱

ما وارثان نور و تاریکی

مادر بزرگم امروز مرد.
شاید هم دیروز یا چند روز پیش
درست نفهمیدم
مادرک زنگ زد  و گفت. منهم نپرسیدم : کی؟
مادرِ پدرم بود. بیست سالی بود که ندیده بودمش
نه شاید کمتر ده سال؟
یادم نمی آید.
پدرم فرزند مردی بود که مادربزرگم دوستش نداشت
هیچکدام از بچه های این مردش را دوست نداشت
و نوه ها را همچنین
مردِ دومش را دوست داشت و بچه ها و نوه های او را هم دوست داشت
مادرم ازش می ترسید، خاطرات ترسناکی از او به یاد داشت
پدرم نیز حتی 
زن قدرتمندی بود و بی محبت
توان مطیع کردن و برده ساختن دیگران را داشت
توان تحت کنترل داشتنشان را 
و  آزار دادنشان را
و دایره ای از زیردستان داشت
اما ملکه ای بود که ما را از زیر سایه لطف و مرحمتش بیرون انداخته بود

او کسی بود که در کودکی گوشهایم را سوراخ کرد.
دیگران دست و پایم را گرفتند و  او گوشهایم را سوراخ کرد
در حمام گیرم انداختند 
یادم هست که با گوشهای خونین فرار کردم درحالی که فریاد می زدم ازش متنفرم
هنوز هم سوراخهای گوشم لنگه به لنگه است
همیشه می گفت که من شکل جوانی اش هستم. این را وقتی می خواست به من لطف کند،  می گفت، چون عقیده داشت که در جوانی زیبا بوده است

اما در نوجوانی زمانی که مادرک را به ستوه می آوردم فریاد می زد که تمامی صفات شیطانی او را به ارث برده ام
و حالا مرده 
و من باقی مانده ام
با دستها و پاهایی  مانند او
با موهایی مانند او
با لبهایی مانند او
و می دانم که  نیمه تاریک وجودم را نیز از او به ارث برده ام 
تاریکی که اصلا قصد مردن ندارد 
سایه ای که جدالی بی پایان را 
تا پایان با او خواهم داشت.

۲ اسفند ۱۳۹۱

این آداب عاشقی ...

کیمیا یادتونه؟
 همون که عشق فوتبال  و نیکبخت واحدی بود، حالا 15سالشه   
 کیمیا هر روز روی  یه تخته سنگ حاشیه پیاده رو می نشینه تا سرویس مدرسه بیاد دنبالش
یکی از پسرهای محلشون  تمام زمستون هر روز قبل از اومدن کیمیا یه  تکه کارتون روی سنگهای 
خیس و یخزده  میذاره
.
.
.
  

۳۰ بهمن ۱۳۹۱

سرما خورده بوده دخترک دماغو

به بچه های داستان نویسی گفته بودم داستانی شروع کنند به صورت اول شخص که قهرمان چشمهایش را در تاریکی مطلق باز می کند در حالی که نمی داند کجاست و بقیه را به تخیل آنان واگذار کرده بودم
امروز داستانهایشان را می خواندند و من از میزان توانایی متفاوت اندیشیدن آنها حیرت زده بودم
یکی قهرمان در در واقع در درون ذهن خود بود که چشم باز کرده بود. در وجدان خود
دیگری پس از گذراندن ماجراهای فراوان، معلوم شد که بازیگر نقشی این چنین بوده است و با کات کارگردان چراغهای اتاق روشن شد
اما 
آخرین نفر  قهرمانش-با نثری قوی- لحظات تاریکی و خفگی و وحشت عمیقی را تجربه می کرد، با احساس خونی که از بینی اش می آمد ، به شدت خواننده را در  هراس ابدی  این دخترک شریک کرده بود
که آخر کار معلوم شد
زمانی که قهرمان در خواب بوده، در ِکمد رختخوابهای باز شده بوده و آواری از دشک و لحاف بوده که بر سرش ریخته شده بود که او در زیرشان گیر افتاده بود
و البته  هیچ خونی هم در کار نبوده ؛ 

۲۸ بهمن ۱۳۹۱

و بگوید: تو بخواب گیسو، من به جای تو می روم

بعضی روزها دوست دارم  کسی تمام مسئولیت هایم را به دوش بگیرد
کسی که به جای من
برود سرکلاس درس بدهد و با مدیرگروهی که همه واحدهای آسان و ساعتهای خوب را برای خودش برداشته بحث کند
برای انجام جراحی تصمیم بگیرد ،نقد این کتابهای که روی هم انبار شده را بنویسد
برود بانک قسطها را بپردازد و کرایه خانه و قبض ها را بدهد و حساب کند که پس اندازش چقدر دوام می آورد
این لوله فاضلاب زیر سینک را عوض کند ،زیر مبل ها را جارو بزند
برای سئوالهای بی پایان خواهرک درباره مردی که انتخاب کرده، جوابی پیدا کند و چمدانش را برایش ببند و برساندش ترمینال
فکری برای همسایه ای که مزاحمش می شود بکند
 اشکهای مادرک  را پاک کند و  دلداری اش بدهد که همه چیز درست می شود
ظرفهای نشسته را در  ماشین ظرفشویی بگذارد، ماهواره را که یکسالی است آنجا رها شده، وصل کند
به آبجی وسطی در آن شهر زمستانی، در کشوری دور ایمیل بزند و سعی کند که به قهر یک ساله اش با خانواده پایان دهد
مرغها را پاک کند و در فریزر بگذرد،کف حمام و دستشویی را وایتکس بریزد
به آبجی بزرگه زنگ بزند و اطمینان بدهد دزد لپ تاپش پیدا می شود، لپ تاپی که تزش در آن بوده و حالا در شرف اخراج است
عصرها که از کار بر می گردد در صف به ایستد و نان بخرد، ساعت دیواری را تعمیر کند 
با تهیه کننده ای که بدون اجازه از او فیلمنامه را دستکاری کرده، دعوا کند
یک کارگر بیاورد شیشه های آپارتمان را که سه سالی است شسته نشده ، تمیز کند
و 
برایم در زیر نور آفتاب بالش بگذارد و  روی من پتو بیندازد


۲۷ بهمن ۱۳۹۱

ژن، هدیه یا نفرین؟

گفته بودم دو پسرخاله دوقلو ناهمسان دارم که هنوز دو سالشان نشده است
پدر و مادر خوشگلی دارند و در نتیجه هم دو نوع زیبایی متفاوت دارند
اما چیزی که مرا در موردشان حیرت زده می کند
قدرت ذخیره ژنتیک متفاوتشان است که در محیط تربیتی یکسان، با پدر و مادری یکسان،  اینقدر خلق و خوی متفاوتی را در آنها موجب شده است
سلیقه غذایی یکسانی ندارند
ساعات خوابیدن متفاوتی دارند
و مهمتر از همه شیوه متفاوت برخوردشان با مسئله است:
مادرشان به دنبالشان آمد و آنان که ساعات خوشی را با من گذرانده بودند قصد رفتن نداشتند
در تمام مدتی که یکی از آنها در حال گریه کردن و کلنجار رفتن برای لباس نپوشیدن بود و فرار از دست مادر بود
دومی رفت در جلوی دستشویی جیش کرد و جماعتی را برای شستن منطقه آلوده سرگرم کرد  تا زمان بیشتری برای خود بخرد که در آن مدت بتواند:
تمام مسقطی ها را بخورد
ضبط مادرک را به برق بزند ؛ نوار برعکسی در آن بگذار و درش را آنقدر فشار بدهد تا بشکند
گوشی مرا باز کند و آنقدر با دکمه هایش ور  برود که گوشی کاملا ریست شود و من باید دوباره فونت فارسی را نصب کنم
تمامی کوسن های خانه را یک یک  زیر سر من بگذارد و بعد بکشد و  تا به مثلا از خواب پریدن من غش غش بخندد
وقتی هم ماشین بیاید، ژاکتش را بپوشید و  چندین ماچ تفی شیرین به همه بدهد و برود صندلی خوبه را بگیرد در حالی که دومی اشک ریزان و فریاد زنان و سرما زده به زور در ماشین چپانده می شود


۲۶ بهمن ۱۳۹۱

امروز در جاده ای شمالی

بر دامنه کوه، جنگل بی برگ بود 
با تنه های تیره باران خورده 
و در زیر پاهای درختان، مخلوط درهم زیبایی از خزه های سبز با قطره های درخشان شبنم و برگهای باقی مانده پاییزی با آن عطر سنگینشان 
و امواج مه
که در سکوت درختان را در آغوش می گرفتند 
آنقدر ظریف و ملایم  که حتی کوه هم نمی فهمید چه معاشقه دل انگیزی بین مه و درخت در گذر است 

۲۴ بهمن ۱۳۹۱

تبصره: البته تمامی افراد شرکت کننده، تحصیلکرده و اهل ادب و هنر بودند.


  مکان: توی قطار

 زمان: شب بازگشت از سفر

در ادامه مختصری از اسامی انتخابی توسط افراد شرکت کننده در بازی"اسم- فامیل" را به عرض می رسانم:
نام: زال (آخرین بار تو شاهنامه شنیدمش) 
میوه: لبو!
رنگ: لبویی، چناری، پلنگی، تیره، نهنگی، تمشکی
شهر:زورآباد(قدیمها به دستشویی نمیگفتن؟) بخارا، قفقاز، چالدران
اشیا:نیشگون، نهنگ پلاستیکی، پلنگ پلاستیکی، چنار پلاستیکی،خیار پلاستیکی
.
.
.

۱۶ بهمن ۱۳۹۱

از شما جماعت بیشماری که دوستم دارید که دوستتان دارم

من یه آدم معمولی ام
این اصلا تراژدی نیست بر خلاف نمایشنامه مرگ فروشنده
بیشتر آدمها معمولی هستند
من قیافه معمولی دارم ،بعضی وقتا زشتم، بعضی وقتا خوشگل و بیشتر وقتا معمولی
اخلاقم بد نیست اما بداخلاقی های خودم را هم دارم
استعداد درخشانی ندارم اما کم استعداد هم نیستم
کار بزرگی هم انجام ندادم اما کارهای کوچکم را خوب انجام می دهم
از خودم بیزار نیستم اما مفتخر هم نیستم
اما یک روز در سال است که
به شدت به خودم مغرورم
بسیار خودم را تحسین می کنم
و شیفته خودم می شوم
زمانی که می بینم به عنوان یک آدم معمولی
توانستم این همه محبت را یکجا به دست آورم

۱۳ بهمن ۱۳۹۱

به قول بچه های بی ادب وبلاگستان خود ار گا سم بود


صبح زود رفتم نون سنگک داغ گرفتم با عسل محلی و خامه خوردم و یه چایی  که از استانبول خریدم و توش حتی دانه های سیب سرخ شده هم است  و فقط وقتی خودم را خیلی دوست دارم برای خودم دم می کنم
بعد گرمترین لباسهایم را پوشیدم با پالتو و دستکش پیاده تا جمهوری رفتم 
یعنی آسمون ...یعنی ابرا...یعنی هوا....
بعد رفتم جمعه بازار   و یک عالمه رنگ و نقش خریدم
پیاله های سبز با ماهی درون آن
گیاه بنفش حیرت انگیز ی که نامش را نمی دانم اما نمی توانم بدون لبخند نگاهش کنم
پارچه ای پر از پولک براق و  گلبرگ قرمز نقره پوشی که زمانی بر زیر گلوی چارقد بی بی دیده بودم 
اینبار دختران جوانی که به نفع کودکان بی سرپرست غذاهای خانگی می فروشند
ابه من دلمه های برگ مو را پیشنهاد دادند 
و 
زمانی که در شلوغی بازار و میان تنه های که می خوردم  اولین گاز را به کوچگترین دلمه زدم
مجبور شدم  بایستم 
و چشمهایم را ببندم
و سعی کنم
که به خاطر بسپارم 
این حجم لذتی  را که چشیدم





اينستاگرام gisoshirazi

مدتها بود اينجا نيامده بودم فقط خواستم بگم زنده و سالم هستم و هر روز در اينستاگرام مي نويسم تشريف بياوريد اون ور منم تلاش مي كنم كه ...