جوجه های قدیم

بچه های قدیمی تئاترم به دیدنم اومده بودن. هنوز یادشون بود که نون پنجره ای دوست دارم ولی من یادم رفته بود اونا حلیم بادمجون شیرازی دوست دارن و کشمش پلو درست کرده بودم و اونا هم به همین علت می خواستن شیرینی را با خودشون ببرنش!

برام از ماجراهای جذاب دانشجویی، سفرها ، شیطنت ها و دغدغه هاشون می گفتند. سر میز ناهار وقتی به حرفاشون گوش می دادم همزمان فکر می کردم که بزرگ شدنشون نه تنها از من دورشون نکرده که اتفاقا یه جوری بیشتر درکشون میکردم و تردیدهاشون برام اشنا بود و با اندکی غم به دردهای که در انتظارشان خواهد بود فکر می کردم، رنجهای بزرگ شدن و پوست کندن، رنجهای مُردن و دوباره به دنیا امدن و ما زنان که هفت جان و هفت چهره داریم، این همه را تاب می اوریم با زخمهایی که مانند مردان به نمایشش نمی گذاریم ....اما تاب می اوریم