طلا در آب

نگران بودم که دیگر فرصت دیدن بغاز را پیدا نکنم . شب قبل به بچه ها گفتم که تنها می رم چون نمی خوام ظهر برگردم هتل. سر میز صبحانه معصومه گفت که می خواهد با من بیاید و بیتا هم گفت می اید اما ظهر بر می گردد هتل

می دانستم که باید به اسکله امی اونو برویم و انقدر من گفته بودم امین لولو که معصومه به راننده اتوبوس همین اسم را می گفت!

اسکله کنار یکی از ان همه پلهای زیبا ی استانبول بود و پر از مردان ماهیگیر که ردیف با چوبهای بلندشان ایستاده بودند و توریست ها از انان عکس می گرفتند.

تابیتا تلفنش را بزند من اطلاعات تنگه را از فروشنده بلیط گرفتم. مرد جوان پیشنهاد داد که ساعت 6 عصر سوار کشتی بشویم تا غروب را ببینیم.

از اسکله زیبا به سمت بازار مصری ها رفتیم که بازاری بود بود که در ان عطر می فروختند. بازار ادویه فروشها

و شما نمی دانید که ان چه بازاری است !

فروشندگان ان بیل کوچکشان را در ادویه می زدند و عطرش را تعارف می کردند چون می فهمیدند که همان کافی است تا پای ادم سست شود.

من سه نوع ادویه خریدم و الان که در تهران در حال نوشتن این کلمات هستم و عطر چایی میوه ای که دم کرده ام فضای تمام خانه را عطرآگین کرده، تاسف می خورم که چرا بیشتر نیاوردم.

کوههای رنگین ادویه و سینی های کوچک شیرینی که تعارف می کردند و مغازه داری که دنبال ما می دوید و نگران که شما از مغازه من چرا دیدن نکردید؟ و ما دستپاچه عذرخواهی کردیم وبرگشتم و مغازه اش را که پر از صنایع دستی زیبا بود بهم ریختیم و چیزی هم نخریدم و او همچنان با شادمانی وسایلش را بیرون می ریخت.(یعنی فقط مقایسه کن با مغازه دارای شیراز)

در همان بازار دلپذیر بود که فهمیدیم مقصد بعدی ما تعطیل است چون یکشنبه بود. یه بازاری بود به اسم ...نمی دونم... گاپالاچارشی بود؟ چاپاراکارشی بود ؟پاچارا کارشی بود؟ یکی از اینا بود خلاصه .....

پس مسیر را تغییر دادیم به سمت برج گاتالا . تا به پای برج برسیم نفسمان بریده بود اینقدر پله بود اما ارزشش را داشت. یک برج اجری خوشگل و جذابتر از اون منظره حقیتا 360 درجه شهر استانبول. شهری با سفالهای قرمز و دریایی ابی....خیلی زیبا بود

دل کندیم و برای نهار برگشتیم به امین لولو! که قرار بود ماهی تازه بخوریم. زیر پل رستورانها ردیف شده بودند و در همسایه اب، ماهی می خوردی. معصومه و بیتا با هم یک غذا را سفارش دادند و من یک نوع ماهی ساردینی را و ما چقدر خندیدم به بیتای تحت رژیم که با خوردن یک دونه از ماهی های من یک پرس دیگر از ان سفارش داد.

بیتا از صبح می خواست ظهر به هتل بر گردد اول میگفت بازار بریم بعد می رم ، بعد می گفت برج بریم بعد می رم، بعد گفته نهار بریم بعد می رم . بعد گفت می رم ایا صوفیه بعد می رم. وقتی رفتیم اونجا من و معصومه که قصد ایاصوفبه رفتن نداشتیم روی صندلی ها زیر درختان ولو شدیم تا ماهی را هضم کنیم و منتظر یک کنسرت موسیقی خیابانی بودیم(فکر کنید بین دو مسجد کنسرت موسیقی در حالی که اذان هم شنیده می شد. کفن پوشی هم بیرون نیامده بود) داشتم می گفتم .فکر کنید من و معصومه این خانم کارشناس هنر را داریم راضی می کنیم که بابا برو ایاصوفیه را حداقل ببین اومدی استانبول !

فکر کن؟ اولش اومده بود که فقط موزه و اثار باستانی ببینه اون وقت در اثر چهار روز معاشرت با ما یه ایا صوفیه نمی رفت!!!

خلاصه رفت و من و معصومه هم ذرت خریدیم و خوردیم که تا بغاز هنوز وقت داشتیم. دیدم بیتا سه سوت برگشت. می گم چی شد ایا صوفیه ؟ شکمش را داده جلو می گه: اخه صفش خیلی طولانی بود!

برای اینکه بیشتر متوجه طنز قضیه بشید این دختره وقتی می ره تو کتابخونه ملی صبح ، شب با کارمندا می یاد بیرون حالا داره می گه حال ندارم صفش درازه . یعنی بچه رسما از دست رفت!

خلاصه اینکه بازم نرفت هتل و اخر با ما اومد تور تنگه بسفر

مختصر می گویم. با کشتی تنگه را دور زدیم و چشمان همه انچه را دید که تا کنون ندیده بود:

کشتی های غول اسای چندین طبقه

خانه های قهوای چوبی درون جنگلهای سبز

سه تا عروسی در سه تا هتل کنار دریا

کشتی های کوچک که در ان مهمانی بود

پل های زیبای استانبول

و افتابی که به تدریج پایین می رفت و نورش طلائی می شود

و سرانجام انچه که این همه مدت به دنبالش بودم

گلدن هورن

حقیقتا اب و اسمان طلائی شد