بگم چی؟ به حرفات گوش نمی دادم و داشتم فرندز نگاه میکردم ؟

بارها گفته ام که مبتذل ترین مشکلات, مشکلات خانوادگی هستند و بزرگترین مشکلات هم آنها هستند.

مدتی است که بین خواهرها با یکدیگر و مادرک با آنها کدورت هایی پیش آمده که به هیچ صورت قابل حل نیست. نکته دردناک تر این است که تلاشهای من برای رفع این مشکلات نه تنها اوضاع را بهتر نمی کند که بدتر کرده است.

به دلیل بعد مسافت, گفتگو مشکل تر شده و سوتفاهم در تلفن و ایمیل بسیار سریع تر و شدیدتر رخ می دهد.

حالا بعد از چند ماه این ماجرا تبدیل به یک گره کور از رشته های مختلف کاموایی شده که هیچ قلابی توانایی باز کردن آن را ندارد.

من اعتقاد چندانی به گذشت زمان برای بهبودی اوضاع ندارم بنابراین ماهی یکبار این نخ ها را زیر رو روی می کنم و در نتیجه جیغ و فریاد یک نفر از این وسط بالا می رود.

اخرین بار مشاورم توصیه کرد که تا ان حد به مشکلات خانواده اهمیت بدهم که بهداشت روانی خود من به هم نخورد.

منهم تصمیم گرفتم دخالتی در ماجرا نداشته باشم

امروز مادرک زنگ زده بود و داستان را مکرر می کرد و من هم برای اینکه عصبی نشوم. گوشی را زیر بالش گذاشته بودم و هر از گاهی یک صدای به نشانه گوش دادن می دادم و اخرهای بحث برای پایان بخشیدن به گفتگو و خداجافظی یک جمله ای گفتم که گویا باتوجه به جملات قبلی او در بی موقع ترین زمان ممکن بوده و یک خرابکاری گیس طلایانه اساسی صورت گرفت

حالا هیچ جوری هم نمی شود قضیه را درست کرد.