یه صحنه ای هست تو سریال داوینچی
بانوی مدیچی
-خانواده قدرتمند حاکم فلورانس و حامیان هنر و هنرمندان- مجسمه داوود
ساخته دوناتلو را به همسر شاهزاده اسپانیا نشان می دهد
مهمان خشکه مذهب عقیده دارند که این مجسمه به شهوت آلوده است و دستور میدهد که روی آن را بپوشاند
دوربین چند ثانیه روی صورت بانوی مدیچی می مونه و چهره اش به معنای واقعی کلمه -بقول بچه های فیس بوک- فریاد میزند:
خدایا بیا منو بخور
.
.
و من دچار خنده ای پایان ناپذیر شده ام
.
.
.
۵ نظر:
شما حیا ندارید ؟
ناشناس عزیز
فکر کنم شما این سوال را از دوناتلو پرسیدی که چرا مجسمه برنزی حضرت داوود را برهنه ساخته است
البته میکل آنژ هم مجسمه مرمری ازحضرت داوود ساخته چندین برابر این و آن هم برهنه
فکر کنم اون دیگه خیلیییییییییییی
بیییییییییییی
حییییییییییییییا
بوده
http://fa.wikipedia.org/wiki/%D9%85%D8%AC%D8%B3%D9%85%D9%87_%D8%AF%D8%A7%D9%88%D9%88%D8%AF
سلام گل گیسو، می دونی که خیلی نوشته هات را دوست دارم...
راستش آدم نسبتا مذهبی هستم، اما تا حالا کسی بهم نگفته که خشک مذهبم. همه ی این ها را گفتم که بگم، راستش من هیچ وقت دوست ندارم همچین مجسمه ای توی خونه ام باشه یا اصلا تو محل کارم یا حتا سر راه مدرسه ی بچه های نداشته ام، می دونی، یه جور احساس معذب بودن بهم دست میده. یه جوری به نظرم جای این مجسمه هرجایی نیست، مثلن وسط میدون!
خلاصه اینکه یکی دوجا این آدمیزاد داره، که شخصیه. بد ما اد دست ببریم همونجا را هم نشون بدیم... نبودنش ضرری نداره خلاصه :)
صادق می دونی که من تاریخ هنر درس می دهم
و بدن برهنه یکی از زیباترین بخش های هنره
داوینچی خطاب به کشیش ها هم همینو می گه
هر چیزی که خدا خلق کرده زیباست
تو راهم درک می کنم که در تربیت مذهبی هیچوقت حتی درباره این مناطق صحبت نمیشود چه برسد که به تصویر کشیده شود
بچه ها هم در همان مدرسه ای درس می خوانند که ممنوعیت وجود دارد
بحث مفصلی است
اما دوست دارم به این مجسه طولانی نگاه کنی
پر از زیبایی است..بعد ازمدتی فقط برهنگی را نخواهی دید
گیسو خانم، اول تشکر از پاسخ ت و دوم عرض احترام به شما که در تاریخ هنر استاد مایی. هزار درصد که با این نگاه زیبا به زندگی که در نوشته هایت هم موج می زند، هم استادی هم یک معلم خوب.
بگذرم، راستش حرف جناب داوینچی صحیح، هرچه خداوند خلق کرده زیباست.
اما چیزی که انگار این وسط خودخواسته گم می شود، نمایش آن زیبایی هاست؛ آیا هرچه که خدا خلق کرد و زیبا هم بود، با خلق شدن جنبه ی عمومی پیدا میکند یا می توان به آن جنبه ی خصوصی هم داد؟
(درست که تربیت نقش مهمی در دید آدمی دارد، اما خب، نه این که بدون تعقل حرفی بزنم)
به قول خودت، بحث مفصلی است. :)
و راستش طولانی نگاه کردم، یک دقیقه یعنی. زیبا بود، اما درست مثل همان یک دقیقه ی قبل ش. البته با این تفاوت که تک تک جزئیات بدن را می شود بهتر توصیف کرد.
سپاس :)
ارسال یک نظر