باشه بابا قبول من تست آی کیو نمی گیرم و نگران من نیستم

با مادرک دارم اینترنتی حرف می زنم دوقلوها اومدن تو اتاق و تصویر مرا  در مونیتور دیدن حیرتزده می گن: تو از کجا اومدی؟
بعدش هم  دستشون چسبوندن به صفحه  تا از من شکلات بگیرن!!!

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

ولي منظورش يعني كي بود؟ نفهميدم

رها نرمافزار رو گوشيش وصل كرده كه بهش مي گه : راه برو،  امروز اينقد راه رفتي،  امروز اصلا راه نرفتي،  يادته اون روز چقدر خوب راه رفتي؟ رها هم فحشش مي ده و پاكش نكي كنه، امروز رها رفت تشيع جنازه ، نرم افزار گفت چهار كيلومتر پياده روي كردي كلي تشويقش كردم و تعريف، مي گه: بله اما اين موضوع يادم نمي ره كه يك عنتر هايي روزي ده كيلومتر راه مي رن!
بیشتر بخوانيد

سن كه رسيد به پنجاه، فشار مي ياد به چند جا

خيلي زود با پديده اي به نام نوزاد و بچه داري آشنا شدم، ده سالم بود كه صبح به صبح ماشين مي اومد و  چهار نوزاد متعلق به خاله و دايي را خالي مي كرد خونه ما و من و خواهرام ازشون نگهداري مي كرديم، به همين دليل من همه چيز را درباره كودك مي دانم، قنداق كردن، شير دادن، عوض كردن، شستن، ماساژ و ... بچه ها هم در آغوش من آرام مي گيرند و به خواب مي روند، دوستانم با آرامش كودكانشان را نزد من مي گذارند و تمام راههاي سرگرم كردن بچه ها را بلدم و خاله انبوهي از اين بچه ها هستم و حالا سال به سال از كودكان دورتر مي شوم، ديگر تولد يك نوزاد برايم شگفت انگيز نيست كه حتي خبر حاملگي دوستانم را با بي حوصلگي مي شنوم، تو مايه:  اي بابا تو كه يكي داشتي، بس بود آنهايي كه در صفحات  مجازي عكس كودكشان را مي گذارند و به قربانشان مي روند ، از دايره دوستان خارج مي كنم و با مادران هم درباره بچه هايشان هم صحبت نمي شوم  و از دوستان بچه دارم دوري مي كنم،  نمي دانم چطور قبلا اين مادران و كودكان  همه دوست داشتني تر بودند ترجيح مي دهم فكر كنم كه من سنم بالا رفته و ديگر حوصله قديم را ندارم، تا اينكه به اين فكر كنم كه اين مادرا…
بیشتر بخوانيد

١٤٠

در جريان هستيد كه چقدر دير با هرچيز جديدي كنار مي آيم، حالا حساب كنيد چقدر طول كشيد كه  تا اومدم سراغ توئيتر فعلا برام جالبه اين محدوديت شديد كلمات ببينم خوش مي گذرد يا نه
بیشتر بخوانيد