سوتفاهم

امروز رفته بودم دیدن استادان دوره لیسانسم...تنها کسانی که در این همه سال دانشجویی حقیقتا به من آموختند هر چه می دانستند
آنچه که برایم عجیب بود تصویری بود که از من به یاد می آوردند. استاد انیمیشن مان گفت این دانشکده تا به حال دانشجویی به جسارت این خانم نداشته ...
استاد روانشناسی ماشااله ماشااله می کرد و میگفت از اون دخترهایی بود که هیچوقت سرجاش بند نمی شد
استاد فیلمنامه میگفت جزو اون ده درصدی که میدانی برایشان اتفاقی متفاوت خواهد افتاد
استاد تدوین گفت همیشه شاد و خنده رو
مدیرگروه سابق می خندید و می گفت سر دسته خرابکارها
و من با خودم فکر می کردم که من حقیقتا این چنین بودم؟
تصویری که من به یاد می آورم دانشجویی لاغر و خجالتی و کم حرفی بود که فقط خوب درس می خواند ... نکنه منو با یکی دیگه اشتباه گرفتن؟
پس چرا حالا پرشور وشاد و امیدوار نیستم؟