گوش بده بقیه هم چی می گن ...

من با تغییراتی متن ای میل یکی از خواننده گانم را اینجا می گذارم برای باز کردن پنجره های بیشتری به این موضوع:
سلام گیس طلا
امروز ختم کلامت را خواندم. اگر چه مثل بیشتر ایرانی ها به قضاوت دگم علیه اروپاییها نپرداخته بودی اما همان رگه را می شد در کلامت خواند. من اتریش نبوده ام اما خیلی با چند اتریشی دوست بوده ام. مردم اتریش و تمام اروپا مثل هکه ادم های دنیا نیاز به ارتباط دارند. روابط اجتمایی روابط عاطفی و و.و همه این ارتباطات در این جواع نیز وجود دارد البته اگر انسان دگم هایش را به دور بیفکند و در جامعه عجین شود. بله کار روزانه و تنگ خانواده و یا با دوستان هموطن وقت را پر می کند تو را و مرا منفعل می کند به نوعی. منفعل و دور از جامعه جدید. چرا که بیرون اتفاقات زیادی می افتد. جوانان اینجا هم مهمانی های خصوصی خود را دارند. وقتی من دختر و یا پسرم را به هر بهانه منع می کنم تا در این مجالس شرکت نکنند یعنی که در پیله خود می رویم و دور می مانیم. من در شمالی ترین کشور اروپا زندگی می کنم تعداد دوستان غیرایرانی من چه خانوادگی و چه شخصی بسیارند . مهمانی داریم. دریا و کوه و جنگل می رویم. سینما و تاتر و غیره می رویم. من فکر می کنم همه چیز بسته به خود ادم است. البته منکر غربت و دلتنگی هایش نیستم. به خصوص وقتی که اهل هنر باشی و نستالوگی داشته باشی به خاکی و هوایی که در ان نشو و نما نموده ای.
من ادم مذهبی نیستم و می دانم چه بر ما گذشت به نام مذهب اما هر محرم دلتنگ جنوبم می شوم و نوحه های شروه گونه اش. باز هم بگویم ادم خودش انتخاب می کند.بودند دوستان هنر مندی که چپ و راست گله می کردند گفتم تو به زبان همین کشور بنویس و یا کار خلاق بکن تا ارتباط بگیری. خودم کردم و موفق هم شدم . من به این زبان می نویسم برای اینه ای جا زندگی می کنم اما من ایرانی می نویسم و انها هم می خوانند .
وقتی که نا چاری در جایی زندگی کنی می شود با حفظ هویت فرهنگی ات جزیی از جامعه مهمان شد.
وراجی کردم؟ نه؟ ببخشید.
من از نوشته های گزارش گونه شما و به خصوص عکس هایت خوشم امد