به سوی اورست

فولاد محله را رد کردیم و به دنبال سه راه تلمادره می گشتیم . در نت گفته بود که 25 کیلومتری کیاسر باید پیدایش کنیم که کردیم. تابلو خیلی کوچک بود که روستای مورد نظر ما هم روی ان بود . نام زیبایی دارد این روستا" اورست" orest یک سوپری بود که تصمیم به خرید از ان گرفتیم سوپری ابن عباس که از گرانی دقیقا سرگردنه بود فقط برای بیتا بستنی گرفتیم. یک دستشویی هم با شعار مرگ بر دیکتاتور داشت که برای گرفتن پولش دنبالمان می دویدند.
به سمت روستا به راه افتادیم و اسفالت جاده تبدیل به چاله های اتشفشانی شد. همه مسئولین باید از خجالت بمیرند. روستاهای پشک، کوات و قلعه سر و مالخاست سر راه ما بودند. در بین جاده در کنار کوه زیر یک درخت امامزاده ای بود که به قول فردین نوساز در دست احداث بود! اما تنهایی خوبی داشت .

پیاده شدیم و سرکی به داخل ان هم کشیدم که فانوسی در ان روشن بود

و دوباره به راه افتادیم. فردین که جلو نشسته بود مدام به ارزو درباره سرعتش تذکر می داد و ارزو می گفت: هیس! فردین با لهجه شخصیت کودکش می گفت: ها می دونم ننمون هم به بابامون همینو می گفت و بابامون می گفت یعنی خفه شو
منظره ها زیباتر شد. زمین های زیر کشت جو سبزی قشنگی را پخش می کرد همه جا و تک درختهای با اشکال عجیب.
از جلوی روستای مالخواست که ردشدیم بچه های ده با ژستی پیرمردانه خوش امد می گفتند.
به دو راهی رسیدم که روی سنگی به سادگی نوشته بودند باداب و چون سر ظهر بود و گرسنه بودیم . تصمیم گرفتیم اول به اورست برویم و خرید کنیم بعد نهار را کنار چشمه بخوریم.
وارد ده که شدیم دیدیم تمام مردم ده سیاه پوشیده اند و قران هم پخش می شود. به این نتیجه رسیدیم که هرچه زودتر از انجا در برویم که خطرناک است. روستا نانوایی نداشت و تنها مغازه باز ان هم چیز زیادی برای خرید نداشت اما بانوی مهربان فروشنده مدام اصرار داشت که برای نهار به حسینیه و مسجد برویم و ما مدام طفره می رفتیم تا زمانی که دوزاریمان افتاد که مراسم مسجد مربوط به زنی از اهالی ده است و نفسی به راحتی کشیدیم وبه قول فردین دعوت به مرده خوری را قبول کردیم