شب اول به سمت گرگان

کدوم دیوونه ای شبی که مسافره برای اولین بار از ماشین لباسشوی اش استفاده می کنه و برنامه اشتباه بهش می ده و لباسهای رنگی را قاطی پاتی می اندازد و تمام لباساش به رنگ گه پخته در می یاد و بعدش هم چون دیرش شده و نمی دونه چرا شستشوی سریع داره سه ساعت طول می کشه مجبور می شه ماشین را خاموش کنه و لباسهای خیس را همه جای خونه پهن کنه و بره سفر؟
دوان دوان بلیطها را از حمید گرفتم و رفتم خونه بیتا و دیدم بیتا ریلکس با لباس خواب تصمیم داره واسه خودش شام درست کنه!
با جویدن ناخن هایم منتظر شدم تا خانم ِ اسهالی دوشش را بگیرد و کته و ماستش را بخورد و راه بیفتیم
در مترو آنقدر حرف زدیم که نزدیک بود از ایستگاه شوش جا بمانیم . من عجله کرده بودم که یکساعتی زود رسیدیم. در راه اهن همه آدمها سیاهپوش بودند چرا؟ فقط من و بیتا رنگی بودیم.
طاهره هم رسید و مرجان هم که قرار بود ورامین سوار شود.
هر کدام یک جا بلیط داشتیم و من افتاده بودم در کوپه ای پر از موجودات جیگر که سلکش موسیقی شان و خوراکی هایشان هم محشر بود. اون وقت این بیتا خانم رفته یک کسی را پیدا کرده که با من جابجا کند. خداییش دوست اینقدر وقت نشناس؟
رفتم پیش آن دو تا و مرجان هم ورامین سوار شد و کر کر خنده شروع شد. ریس قطار شاکی که چرا ما جابجا کردیم و انقدر مسافر به کوپه وارد کرد که به این نتیجه رسیدم پیاده بشیم دنبال قطار بدویم.
من و بیتا رفتیم رستوران و دو نفری یه پرس جوجه خوردیم و بیتا گفت که به خاطر اسهالش دو روزه غذا نخورده و این آغاز یک جوک تا آخر سفر بود که خانم مفصل غذا می خورد و هی می گفت اشتها ندارد و هی و یک روز به تعداد روزهای که غذا نخورده اضافه می کرد. بعد همه می پرسیدند اون جوجه تو رستوران چی؟ و بیتا هم همیشه می گفت: اونم که نصفش را دادم گیس طلا!
مثل همیشه رفتم تخت بالای و با لالایی قطار به خواب رفتم. خدا می داند من چقدر قطار دوست دارم.