قرن بیست و یکم

گفته بودم که توفرهنگسرامون پیش دبستانی هم داره. طبعا چون جنوب شهره با انواع اقسام بچه های مشکل دار و در واقع مادر و پدرهای مشکل دار داستان داریم. از آنجا که عصبی ام می کنند و کاری هم از دستم برنمی آید این ماجرا ها را تعریف نمی کنم اما بعضی وقتا دیگه تحملم طاق می شه
پدر مسن است و بچه پنج ساله اولین کودک اوست بعد از عمری. زن جوان وحشتزده ای دارد که کمی هم عقب مانده به نظر می رسد. پیرمرد هر بار به بهانه ای برای دعوا به فرهنگسرا می آید. امروز رفت داخل اتاق پیش دبستانی و به دلیلی که نمی دانم چه بود. پسرکش را کتک زد . تا جایی که امکان داشت بشود کودکی را بزند، زد. معلمها هرچقدر تلاش می کردند نمی توانستند مرد را بگیرند فقط خودشان هم کتک می خورند. تنها زمانی که مطمئن شد به 110 زنگ زده ایم، بچه را رها کرد و البته 110 هم نیامد.
دردناک تر از همه پسرِ سیاه چشم بود که بدون گریه ، سعی میکرد که جاخالی بدهد و کاری کند که قدرت ضربه ها کمتر شود. معلوم بود که همه ضربه ها برایش آشناست.