آیا؟

به این اقای فکر می کنم که صبحانه اش را می خورد، با خانواده خداحافظی می کند، از ترافیک صبحگاهی می گذرد و در محل کارش با همکارها سلام و علیک می کند، به یکی اخم می کند به دیگری لبخند می زند، اس ام اس ها و ایمیل هایش را چک می کند، ساعت ده می شود و دستگاه را روشن می کند.
در آن لحظه به تمام زنان بارداری که جنینشان را سقط می کند، به تمامی ام اسی هایی که بیماری شان تشدید می شود، به تمام میگرنی ها که از درد دیوانه شان می شوند، می اندیشد؟