این کوچولوی دوست داشتنی

من با اشیا ارتباط دارم. اشیا برای من دارای شخصیت و هویت هستند و آنهایی که دوست ندارم را به خانه ام راه نمی دهم.

اما به دلیل شلختگی وبی نظمی ذاتی ام، اشیا دراطراف من به سختی زندگی می گذرانند، آسیب می بینند، نگهداری نمی شوند و عمر کوتاهی دارند. اما دوستشان دارم و دوستم دارند. به همین دلیل است که تا پای جان برایم دوام می آورند.

مثل کامپیوتر و یخچال و تلویزیون مرحوم ام که به قول دخترخاله "داشتن می مردن وکار میکردن"

به تازگی عضو جدید ی به خانواده من اضافه شده که می خوام در اینجا از او تشکر کنم.

او مرا از کاری که به شدت از آن متنفر بودم خلاص کرد و به زندگی ام آرامش و تنبلی بیشتری بخشید. برای آدمی که آنقدر ظرفهای نشسته اش روی هم جمع می شد که زیری ها می شکستند و وقتی تصمیم به شستنشان می گرفت آنقدر طول می کشید که فشارش می افتاد، او یک برکت است

ماشین ظرفشویی چهار نفره کوچکی که برای من تا 12 نفر هم جا باز می کند و با همه چیز من کنار می آید.

همیشه از برنامه شستشو سریعش استفاده می کنم و بعضی وقتها که مهمان دارم تا سه بار پشت سر هم روشنش می کنم و طبعا هیچوقت هم از این سوسول بازی ها نکردم که ظرفها را قبلش تمیز کنم(او هم اشغالها را به راحتی بیرون می دهد)

با هر مدل چیدن ظرف کنار می آید و تنوع ظرفهای عجیبت و غریبی که در آن می گذارم مشکل پیدا نمی کند.(دیگ مسی مثلا)

نوع ماده شوینده هم برایش مهم نیست(غیر از اولین بار استفاده که هنوز قرص نخریده بودم و به جایش یک عالمه مایع ظرفشویی گلی ریختم و تا سه روز کف بالا می آورد)

خلاصه اینکه خدا حفظش کند و

شما هم برای سلامتی اش دعا کنید