رکسی،نازی،یل،جود،هد

 چینی های باستان عقیده دارند که چشم، آیینه روح است .

به من تهمت شجاع بودن می زنند زیرا در این سفرهای بی در و پیکرم  بی مهابا به راننده وانت گاوی و یا موتور سیکلتی خاک آلود و یا مینی بوسی قراضه  اعتماد می کنم و همراهشان می شوم.

یا شب را در خانه ای غریبه در روستای نا آشنا می مانم

در حالی که تنها دلیل منِ ذاتا ترسو این است که من به چشمهایشان نگاه می کنم

زمانی هم که در چادر یک مرد افریقایی مجسمه های چوبی اش را خریدم ،به چشمهایش نگاه کردم

و اکنون می دانم که بخشی از روحی زیبا در این سرچوبی پسربچه افریقایی در کتابخانه من است

یا این گلیمی که روی صندلی انداخته ام.

پیرمردی آن را بافته که خودش و کارگاهش در سوراخی بودند که برای فرار از گرمای نایین در زمین کنده بود و روح چشمهایش به زیبایی گلیمش بود

و باز هم به همین دلیل است که به سرعت از شر برخی از هدیه ها خودم را خلاص می کنم ، هدیه های زیبا از چشمانی زشت

و به جز اینها همه 

آدمها بخشی از روحشان را در غذایشان هم می گذارند. به همین علت غذای صاحبان قدیمی گیلانه  میدان  فردوسی خوب بود و فعلی ها  خوب نیست 

به همین علت است که در دست پخت دوستان من امروز، چنان ارواح لطیفی گذاشته شده است 

که  هنوز که هنوز است لبخندش از لبانم نمی رود

و تمام تنم آیینه شده

عکس تزیینی است