مادرک غمگین است

مادرک می گوید که قدیمها اینطوری نبود

مادرک به یاد می آورد که مادرش  شنبه ها خرید نمی کرده چون یهودی ها نبودند و فقط از یهودی ها  طلا می خریده چون با انصاف بودند

مادرک می گوید مسجد نو شیراز درست در میانه محله ای یهودی ها و مسلمانان ساخته بودند. روبرویش محله جهود نشین و و پشتش به بازاراچه حاج زینل؛ (همون جایی که داش آکل مرد)

مادرک به یاد دارد که مغازه دار زیر بازارچه  برای یهودی هایی که کاسه نداشتند(آن زمان باید کاسه خالی را خودت می بردی مغازه) ماست روی کاغذ  می کشیده است(ماست های اون موقع خیلی سفت بودن)

مادرک می گوید: نمی دونم چی طو شد که ای روزها مردم می رن مسجد نماز می خونن ،می یان بیرون که برن آدموی یی دین دیگه رو بکشن