ای که به خوابی عمیق و سرد رفتی
تو قلبا سبز موندی اگرچه زرد رفتی
تو اوج هر بی کسی همیشه سبز و زنده
بدون دلواپسی پر بزن ای پرنده
.
.
.
به قرعان اگه برا سنگ قبر من شعر گفتین...
هر شب می یام به خوابتون کابوسی براتون بسازم که فردی هم نساخته بود
۱ نظر:
اون‌وقت اسمِ صاحبِ قبر چی بوده؟
خاله شادونه؟ یا عمو پورنگ؟! :)
ارسال یک نظر