امروز در جلسه ای بودم که فقط من در ان زن بودم به غیر از منشی جلسه که یادداشت می کرد بحث ها را . حالا در پایان جلسه در خانه تنها نشستم و با یاد اوری جلسه تنها احساس خوبی که دارم این است که من زیبا بودم... می دانم مبتذل است اما مرا با این اندیشه بزرگ کرده اید تمام شمایانی که جمله را با: چه دختر خوشگلی اغاز می کنند و چه پسر زشتی و هر دو جمله را تحسین برانگیز می گویند.
من برایم مهم نیست که کار مرا پسندیدند که واقعا پسندیدند مهم این است که چهره مرا بپسندند خجالت اور است؟ نه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر