در بازگشت از فرهنگسرا رفتم به آن خیابان عزیز...میدان شوش راسته بلور فروشان... انقدر توی رنگ و نور چرخیدم از زیبایی فرم و انحنا ی چوب ها و شیشه ها لذت بردم تا سرانجام دو دست لیوان خریدم :یکی چاق و قد بلند با توپ های رنگی قرمز و نارنجی روی ان و دومی باریک و نازک سبز رنگ با گلهای سفید در انتها یش ...هزار بار جای آنان را در دکور کابینت عوض کردم...حالا روبروی من هستند و از دیدنشان خستگی پاهایم در می رود... حالا فقط تصور کنید
خوردن آب پرتقال تازه ای که خودم گرفتم با رنگ نارنجی توی لیوانی که دورش پر از رنگ قرمز وزرده
اخه مگه می شه آدم اینقدر خوشبخت با شه