بچه تو ایران به جز پدر و مادرش هیچ پشتیبان دیگه ای هم داره؟ به سرویس های اجتماعی می شه اعتماد کرد؟ اگر نه، پس نمی شه فقط براساس "دل" بچه دار شد. آدم می تونه دلش بخواهد با کسی باشه یا نه، اما حق نداره دلش بخواهد بچه دار شه و فقط برهمین اساس بچه دار شه که. اون بچه چه گناهی داره که تو نوجوونی باید از پدر مادر پیرش پرستاری کنه و هی غرغر بشنوه و نتونه پی آرزوهای هر چند به نظر بی خودش بره؟ تو ایران هستی شما. اگه نبودی می گفتی که فوقش می خواهی 17 18 سال از بچه مراقبت کنی و بعدش می ره دنبال زندگی اش و تو هم لذت می بری هم از زندگی خودت هم از زندگی بچه ات. تازه خیلی ها از همون 14 15 سالگی اونقدر پخته و باشعور هستند که پدر مادر هیچ نگرانی ندارند، اما تو ایران باید تا آخر عمرت هم خودت هم بچه ات از دست همدیگه توی استرس و نگرانی باشید. شوخی نداره، اگر سنت زیاده هیچ وقت بچه دار نشو ، مگر اینکه از بچه ات متنفر باشی و بخواهی حالش رو بگیری. تو این وضعیت ایران چه لذتی برای یک جوون 20 سال آینده خواهد بود با یک مادر 55 ساله. مادرهای ما 60 70 80 هم براشون سنی نیست، اما نه واسه این نسل. هر آدمی دو تا حامی می خواد، حامی مالی حامی روحی. آدم 55 ساله (توی 20 سال بعد) خودش نیاز به حامی روحی داره، نمی تونه واسه بچه اش حامی روحی باشه. حامی مالی بودن هم دیگه واضحه. به اندازه یک خونه پول داری که دست کم بچه ات مستاجر (توی 20 سال آینده ایران) نباشه؟
ولی گیس طلا، با اینکه این دکتره خیلی خنک بوده که همچین سوال بی ربطی از تو پرسیده :))) ولی یه چیز و راست میگه. اگه الان " دلت" بخواد بچه دار بشی، اون وقت بچه ات منگل میشه. به خدا یه ذره دیر شده!
هنوز میتونی زیر نظر پزشک اگر "دلت" خواست بچه دار بشی. برای دکتره لابد سخت بوده ولی کاملاً تا 50 سالگی امکانپذیره. بهدش دیگه نمیشه گفت "کاملاً". شما که گمان نکنم 40 یا 41 بیشتر داشته باشی. پس اگر "دلت" خواست فعلاً میتونی از سنت سوال نکنی. تا نزدیک 50 سالگی هم وقت داری. ضمناً یک نمونه آشنا که شاید به کار شما نزدیک باشه: خانم گلچهره سجادیه وقتی ازدواج کرد فکر کنم 42 یا 43 سالش بود. وقتی بچه اش به دنیا اومد 47 یا 48 سالش بود. الان همه چیز عالیه، گلچهره و پسرش سام و شوهرش آفای دکتر یاوری. امیدوارم اگر "دلت" خواست به هر روشی که "دلت" خواست بچه دار بشی. چه شرعی و چه غیر شرعی.
من فکر میکنم که دکترها بطور کلی توصیه های پزشکی میکنند و فاکتورهای کلی رااز نقطه نظر تحقیقات پزشکی ذکر میکنند. مثل سن بچه دار شدن بخاطر سلامتی مادر و بچه هر دو.ولی نقطه نظرهای اجتماعی دریچه دیگری است که جلو چشم مادر باز میشود یا به آن فکر میکند. مثل تفاوت سن زیاد بین دو نسل یا افت انرزی مادر در سنین بالا در حالی که یک بچه نو جوان دارد. این موضوع جنبه اجتماعی قضیه خیلی خیلی جالب است. این اواخر در هلند موضوع مورد بحث بود. خیلی از زنها حق مادر شدن را در سنین حتی بعد 50 سال (با روشهای جدید پزشکی )را حق انتخابی هر زنی میدانستند و اشکالی در این قضیه نمیدیدند. خلاصه این بحث عمومی شد. حتی مردها هم نظر میدادند. ولی جالب ترین قسمت نظر خواهی از بچه هایی بود که مادرهای مسن داشتند. و حس این بچه ها را میپرسیدند در مدرسه یا در روابط اجتماعی اشان . یعنی خودشان را چگونه حس میکنند در مقایسه با سایر همسالان و همشاگردیها که مادرهای جوان دارند و با شوق و ذوق حتی در خیلی از فعالیتهای اجتماعی به آنها ایده میدهند یا مشوق آنها هستند. من تمام این روضه ها را خواندم که بگویم این بحث تلویزیونی یک دریچه دیگر برای من باز کرد: بچه هم حق دارد که مانند سایر همسن و سالهایش مادری سالم و فعال و پر انرزی داشته باشد و این مادر مانند سایر مادران همسن و سال بچه بتواند با محیط و ارتباطات اجتماعی بچه ارتباط بر قرار کند.
یک چیزِ دیگه هم دوست داشتم بگم.این که من با پدرم 45 سال اختلاف دارم.و الآن پدرم واقعا برام مثل یه همخونه س.قشنگ نیست اینطور حرف زدن ولی خواستم عمق قضیه رو بفهمی.
این حرفهایی که تو ایران راجع به سنِّ بچه‌دار شدن زده میشه یکیش رو هم اینجا نشنیدم و خانومهای زیادی رو میشناسم که در فاصله سّنی ۴۰ تا ۵۰ بچه دار شدند و بچه‌ها هم سالم، باهوش و خوبند. آشنائی دارم تو ایران که خودش و همسرش پزشکند، ۴۲ سالگی ازدواج کرده، ۴۵-۴۴ سالگی اولین فرزندش (پسر) و ۴۷ سالگی دومین فرزند (دختر)رو به دنیا آورده، ماشالله هر دو بچه، خوشگل، باهوش و سالمند. مهم اینه که دلت چی بخواد عزیزم، و کی آمادگیش رو داشته باشی و البته سلامت پدر و مادر نقشِ مهمی داره که امیدوارم همیشه تنت سالم و دلت خوش باشه. (-:
اگر اشتباه نکنم تو از لحن گفتن دکتر و طعنه و فضولی احتمالی که تووش داشت خوشت نیومد و چنین پستی نوشتی. که از دید من هم توو ایران بیشتر افراد(95%) در شغلشون هرچند تخصصی هم باشه حرفه و پروفشنال عمل نمی کنند و لایه ی فضول و مشکل دار آداب اجتماعی جامعه در کارهاشون توو ذوق می زنه. به نظر من یکی از سخت ترین جنبه های زندگی در ایران برای کسی که حساس و فهیم باشه، همین پایین بودن سطح آداب اجتماعی و رفتاری اکثریت قریب به اتفاق است. زنده و سلامت باشی
هی می خواستم حرفی از خودم به عنوان نمونه ای مثال زدنی از مونگل های عالم نزنم ها! ولی خوب شد تو گفتی :))) ببین اگه ده سال زودتر به دنیا می یومدم چی می شددددددددددد :)))) می شدم مثلا بورخس یا دوراس یا دست کم موراکامی... می بینی؟! حالا مجبورم خودم باشم: نارسیس!
نه دوستان عزیز.دیگه عهد دقیانوس نیست که بچه منگول بشه و هیچکس نفهمه. دردنیای مدرن سن ازدواج بالارفته و به طبع اون سن بچه دارشدن هم بالامیره.توسط روش آمنیوسنتز که بسیارهم ساده است میشه به سرعت تمام مسایل ومشکلات جنین رو تشخیص داد وبعضیهاشوهم درمان کرد.این طرزبرخورد فقط مختص دکترهای عقب مانده ازگاری افتاده بامعلومات فسیل ایرانه!!!گیس طلا جان هرزمان که دلت بخوادمیتونی بچه داربشی!!
البته از یک سنی بالاتر بدنت اجازه بچه دار شدن بهت نمیده...روش های تشخیصی دوران جنینی تا حدی برای مادران سن بالا کمک کننده است به شرطی که شما اجازه سقط داشته باشی..بهت بگن جنینت مشکل قلبی داره اما در حدی نیست که اجازه سقط داشته باشی چه حالی میشی؟؟؟اینجا ایرانه عزیزجان
بابا مگه به حرف دکتره ! آدم صلاح که بدونه میره تحقیق از اهل فنش می پرسه ! اصلا علم داره ثانیه ای پیشرفت می کنه من نمی دونم چه حکمتی داره اما دوتا بچه می شناسم نزدیک 40 سالگی مادراشون دنیا اومدن ... انقده باهوشن ماشالله ! یکی شون فامیلمونه . لامصب تیزهوشان میره !
سلام گيس طلاي حقيقتش از خوندن نظرات خيلي حالم گرفت. چقدر قضاوت ؟ و اصولا من نميدونم به چه حقي ؟ ياد خودم وقتي دانشجو بودم افتادم . هم خونه ايهام همينقدر سخت ميگرفتند سر بچه دار شدن خانومها . زنها هميشه به خودشون سخت گير ترند. بيرحم تر و بي انصاف تر .
۱۷ نظر:
به حرف قشنگه،اما دکترها هم صلاح آدم رو می خوان:):)
بچه تو ایران به جز پدر و مادرش هیچ پشتیبان دیگه ای هم داره؟ به سرویس های اجتماعی می شه اعتماد کرد؟ اگر نه، پس نمی شه فقط براساس "دل" بچه دار شد. آدم می تونه دلش بخواهد با کسی باشه یا نه، اما حق نداره دلش بخواهد بچه دار شه و فقط برهمین اساس بچه دار شه که. اون بچه چه گناهی داره که تو نوجوونی باید از پدر مادر پیرش پرستاری کنه و هی غرغر بشنوه و نتونه پی آرزوهای هر چند به نظر بی خودش بره؟
تو ایران هستی شما. اگه نبودی می گفتی که فوقش می خواهی 17 18 سال از بچه مراقبت کنی و بعدش می ره دنبال زندگی اش و تو هم لذت می بری هم از زندگی خودت هم از زندگی بچه ات. تازه خیلی ها از همون 14 15 سالگی اونقدر پخته و باشعور هستند که پدر مادر هیچ نگرانی ندارند، اما تو ایران باید تا آخر عمرت هم خودت هم بچه ات از دست همدیگه توی استرس و نگرانی باشید.
شوخی نداره، اگر سنت زیاده هیچ وقت بچه دار نشو ، مگر اینکه از بچه ات متنفر باشی و بخواهی حالش رو بگیری.
تو این وضعیت ایران چه لذتی برای یک جوون 20 سال آینده خواهد بود با یک مادر 55 ساله. مادرهای ما 60 70 80 هم براشون سنی نیست، اما نه واسه این نسل.
هر آدمی دو تا حامی می خواد، حامی مالی حامی روحی. آدم 55 ساله (توی 20 سال بعد) خودش نیاز به حامی روحی داره، نمی تونه واسه بچه اش حامی روحی باشه. حامی مالی بودن هم دیگه واضحه. به اندازه یک خونه پول داری که دست کم بچه ات مستاجر (توی 20 سال آینده ایران) نباشه؟
بی خیال بچه. به نسل آینده ظلم نکن.
ولی گیس طلا، با اینکه این دکتره خیلی خنک بوده که همچین سوال بی ربطی از تو پرسیده :))) ولی یه چیز و راست میگه. اگه الان " دلت" بخواد بچه دار بشی، اون وقت بچه ات منگل میشه. به خدا یه ذره دیر شده!
هنوز میتونی زیر نظر پزشک اگر "دلت" خواست بچه دار بشی. برای دکتره لابد سخت بوده ولی کاملاً تا 50 سالگی امکانپذیره. بهدش دیگه نمیشه گفت "کاملاً". شما که گمان نکنم 40 یا 41 بیشتر داشته باشی. پس اگر "دلت" خواست فعلاً میتونی از سنت سوال نکنی. تا نزدیک 50 سالگی هم وقت داری.
ضمناً یک نمونه آشنا که شاید به کار شما نزدیک باشه: خانم گلچهره سجادیه وقتی ازدواج کرد فکر کنم 42 یا 43 سالش بود. وقتی بچه اش به دنیا اومد 47 یا 48 سالش بود. الان همه چیز عالیه، گلچهره و پسرش سام و شوهرش آفای دکتر یاوری.
امیدوارم اگر "دلت" خواست به هر روشی که "دلت" خواست بچه دار بشی. چه شرعی و چه غیر شرعی.
من فکر میکنم که دکترها بطور کلی توصیه های پزشکی میکنند و فاکتورهای کلی رااز نقطه نظر تحقیقات پزشکی ذکر میکنند. مثل سن بچه دار شدن بخاطر سلامتی مادر و بچه هر دو.ولی نقطه نظرهای اجتماعی دریچه دیگری است که جلو چشم مادر باز میشود یا به آن فکر میکند. مثل تفاوت سن زیاد بین دو نسل یا افت انرزی مادر در سنین بالا در حالی که یک بچه نو جوان دارد. این موضوع جنبه اجتماعی قضیه خیلی خیلی جالب است. این اواخر در هلند موضوع مورد بحث بود. خیلی از زنها حق مادر شدن را در سنین حتی بعد 50 سال (با روشهای جدید پزشکی )را حق انتخابی هر زنی میدانستند و اشکالی در این قضیه نمیدیدند. خلاصه این بحث عمومی شد. حتی مردها هم نظر میدادند. ولی جالب ترین قسمت نظر خواهی از بچه هایی بود که مادرهای مسن داشتند. و حس این بچه ها را میپرسیدند در مدرسه یا در روابط اجتماعی اشان . یعنی خودشان را چگونه حس میکنند در مقایسه با سایر همسالان و همشاگردیها که مادرهای جوان دارند و با شوق و ذوق حتی در خیلی از فعالیتهای اجتماعی به آنها ایده میدهند یا مشوق آنها هستند. من تمام این روضه ها را خواندم که بگویم این بحث تلویزیونی یک دریچه دیگر برای من باز کرد:
بچه هم حق دارد که مانند سایر همسن و سالهایش مادری سالم و فعال و پر انرزی داشته باشد و این مادر مانند سایر مادران همسن و سال بچه بتواند با محیط و ارتباطات اجتماعی بچه ارتباط بر قرار کند.
یک چیزِ دیگه هم دوست داشتم بگم.این که من با پدرم 45 سال اختلاف دارم.و الآن پدرم واقعا برام مثل یه همخونه س.قشنگ نیست اینطور حرف زدن ولی خواستم عمق قضیه رو بفهمی.
چونه نزن دیگه! دیره دیره دیره! چه شرعی چه غیر شرعی :))) گلچهره هم بچه اش منگوله. دیدیش اصلا؟
این حرفهایی که تو ایران راجع به سنِّ بچه‌دار شدن زده میشه یکیش رو هم اینجا نشنیدم و خانومهای زیادی رو میشناسم که در فاصله سّنی ۴۰ تا ۵۰ بچه دار شدند و بچه‌ها هم سالم، باهوش و خوبند. آشنائی دارم تو ایران که خودش و همسرش پزشکند، ۴۲ سالگی ازدواج کرده، ۴۵-۴۴ سالگی اولین فرزندش (پسر) و ۴۷ سالگی دومین فرزند (دختر)رو به دنیا آورده، ماشالله هر دو بچه، خوشگل، باهوش و سالمند. مهم اینه که دلت چی بخواد عزیزم، و کی آمادگیش رو داشته باشی و البته سلامت پدر و مادر نقشِ مهمی داره که امیدوارم همیشه تنت سالم و دلت خوش باشه. (-:
اگر اشتباه نکنم تو از لحن گفتن دکتر و طعنه و فضولی احتمالی که تووش داشت خوشت نیومد و چنین پستی نوشتی. که از دید من هم توو ایران بیشتر افراد(95%) در شغلشون هرچند تخصصی هم باشه حرفه و پروفشنال عمل نمی کنند و لایه ی فضول و مشکل دار آداب اجتماعی جامعه در کارهاشون توو ذوق می زنه.
به نظر من یکی از سخت ترین جنبه های زندگی در ایران برای کسی که حساس و فهیم باشه، همین پایین بودن سطح آداب اجتماعی و رفتاری اکثریت قریب به اتفاق است.
زنده و سلامت باشی
من رکورد دارم. با پدرم 49 سال اختلاف سنی داشتیم.
اره نارسیس جان قبول کردم
خودت یه نمونه اش که منگل شدی دیگه
:))))))))))
ممنون از همه نظرهای موافق و مخالف
و تشکر ویژه از دلگرمی ها
هی می خواستم حرفی از خودم به عنوان نمونه ای مثال زدنی از مونگل های عالم نزنم ها! ولی خوب شد تو گفتی :))) ببین اگه ده سال زودتر به دنیا می یومدم چی می شددددددددددد :)))) می شدم مثلا بورخس یا دوراس یا دست کم موراکامی... می بینی؟! حالا مجبورم خودم باشم: نارسیس!
نه دوستان عزیز.دیگه عهد دقیانوس نیست که بچه منگول بشه و هیچکس نفهمه. دردنیای مدرن سن ازدواج بالارفته و به طبع اون سن بچه دارشدن هم بالامیره.توسط روش آمنیوسنتز که بسیارهم ساده است میشه به سرعت تمام مسایل ومشکلات جنین رو تشخیص داد وبعضیهاشوهم درمان کرد.این طرزبرخورد فقط مختص دکترهای عقب مانده ازگاری افتاده بامعلومات فسیل ایرانه!!!گیس طلا جان هرزمان که دلت بخوادمیتونی بچه داربشی!!
البته از یک سنی بالاتر بدنت اجازه بچه دار شدن بهت نمیده...روش های تشخیصی دوران جنینی تا حدی برای مادران سن بالا کمک کننده است به شرطی که شما اجازه سقط داشته باشی..بهت بگن جنینت مشکل قلبی داره اما در حدی نیست که اجازه سقط داشته باشی چه حالی میشی؟؟؟اینجا ایرانه عزیزجان
بابا مگه به حرف دکتره !
آدم صلاح که بدونه میره تحقیق از اهل فنش می پرسه !
اصلا علم داره ثانیه ای پیشرفت می کنه
من نمی دونم چه حکمتی داره اما دوتا بچه می شناسم نزدیک 40 سالگی مادراشون دنیا اومدن ... انقده باهوشن ماشالله ! یکی شون فامیلمونه . لامصب تیزهوشان میره !
سلام گيس طلاي
حقيقتش از خوندن نظرات خيلي حالم گرفت. چقدر قضاوت ؟ و اصولا من نميدونم به چه حقي ؟
ياد خودم وقتي دانشجو بودم افتادم .
هم خونه ايهام همينقدر سخت ميگرفتند سر بچه دار شدن خانومها .
زنها هميشه به خودشون سخت گير ترند. بيرحم تر و بي انصاف تر .
ارسال یک نظر