مه آلوده

بعد از خوردن ناهار برای پیاده روی به راه افتادیم و من پانچو ام را برداشتم. همانی که در سفر آبشار هفت رنگ بچه ها دستم می انداختند که بارون نیومد ها
هوا ابری بود و مسیر سرپایینd از روی رودخانه که رد شدیم خانه های روستایی زیبا و عجیبی را رد کردیمو به شدت درها و پنجره هایشان محافظت شده بود و یکی از خانه ها تاریح 1336 را بر خود داشت. سقفهای چوبی و ایوانهای بلند و پوشیده به گمانم به دلیل زمستان سخت اینجا باشد.

مه شروع شد. و من با شادمانی تمام و فیس شدید به بیتا که پانچو اش را از کلبه نیاورده بود ، ان را پوشیدم و تبدیل به شبح زرد پوش جنگل شدم و مه
مه چرا تا این حد عجیب است ؟ فراتر از واقعیت،ماورایی و رمز آلود. ناگهان تمامی مناظر آشنا رازهایی را در خود پنهان می کنند. مه مدام غلیظتر می شد و درختانی که ناگهان ظاهرمی شدند، بزرگ و وهم آلود و زیبا زیبا زیبا، پیرمردی که با چوبهایش بر پشت از میان مه ظاهر شد؟ گاوها و هیبتشان که بزرگتر به نظر می رسید. نم بارانی که تمام صورت و موها را شبنم پوش می کرد، صداهای رودخانه که در مه بم تر می شد و تصویرش غران تر و ان عطر خاص ...بوی مه؟

به تدریج مسیر سربالایی شد و باران که شدید شد بیتا به پانچو من پناهنده شد(اینقدر که گشاده) و سرش را از یکی ازاستین هایش بیرون اورد. حالا در ان مه و باران می توانست روستایی بادیدن ما پا به فرار بگذارد وادعا کند که یک جن دو سر زرد پوش را دیده است
انقدر بالا رفتیم تا یک گاو عصبانی هیچ جوری اجازه ادامه مسیر را به نداد. پویان که سعی می کرد دورش بزنه خدایی از نگاهش ترسید. حتی از هیبت زردپوش منهم نترسید
پس برگشتیم به دره ای عجیب با کوه های ابر پوش و علف های شبنم پوش. دره های که سنگهایش یاد اور گذشتگانی بود که بر انها استراحت کرده اند. صدایشان را می شد شنید. انها هم بر روی سنگها نشسته اند به کوههای سبز اطرافشان خیره شده اند وعبور ابرها را تماشا کرده اند ...وهم الود وهم الود
همینکه باران بند امد و مه رفت جادو هم رفت. من و پویان تا کلبه شعر ارش کسرایی را خواندیم و به گم شدن احسان و خورده شدنش توسط گرگ در مه خندیدیم
پویان صحنه روبرو شدن احسان و گرگ را چنین توصیف می کرد:

گرگ به چشمان احسان نگاه می کند واحسان به چشمهای گرگ، گرگ به سبیل و شلوارک و عینک احسان نگاه می کند و ان کتاب جیبی همراهش و سرش را با تاسف تکان می دهد. از احسان دور شده و می رود ...و تا اخر عمر گیاهخوار شده ازخوردن هر انسانی خودداری میکند.