مسجدی که کاشیکاریش شاد و پر از رنگهای قرمز بود
مسجدی که کسی دم در به خانمها چادر نمی داد
مسجدی که شبستانش زنانه مردانه نداشت
مسجدی که می شد در محراب آن عکس گرفت
مسجدی که به تمام سوراخ سنبه هایش می شد سرک کشید و هیچکس هیچ تذکری در باب حجاب نمی داد
مسجدی که می شد زیر طاقهایش دراز کشید و به نوری که از پشت شیشه های رنگی به درون می ریخت خیره شده و حضور خدایی را حس کرد که مدتها بود دیگر مال ما نبود
خدایی
شاد و صمیمی و مهربان است
۱۲ نظر:
Merci...jaleb bud...
چه خانوم خوش قد و بالایی اونجا رو سکوی مسجد شیرازیه نشسته. اون کیه؟ :))))
سلام سرکار خانم دکتر گیس طلای عزیز
اردی بهشت 90 شیراز بودم. برای اولین بار. عاشق این شهر و فضاهای دوست داشتنیش خصوصا حافظیه شدم. این مسجد هم انصافا یکی از زیبا ترین و پر آرامش ترین فضا های مذهبی بود که تا الان توش بودم.البته اصلا آدم مذهبی نیستم ولی کلی با آرامش فضای اونجا وخصوصااون شبستان زیباش با اون شیشه های رنگی کلی واسه خودم عشق کردم. امسال هم سعی می کنم برای آخر فروردین دوباره برم شیراز
خیلی خیلی ممنون گیس طلا عزیز.
شاد و پیروز باشی
خیلی قشنگ بود ! دلم دیدنش را خواست!
مسجدها که چادر نمیدن ! اون زیارت گاه هاست!
اصلاً نصیرالملک قشنگترین مسجد دنیاست. خوبیش اینه که نسبتا جای پرت و پلایی هست و کسی زیاد نمیشناسدش که زیادی شلوغ بشه.
پس خیلی صداشو در نیار که اون رو هم خرابش می کنند.
من عاشق شیشه های رنگی هستم
مخصوصا اینکه پشتشون دراز بکشم و چشمها مو ببندم
Gis tela kash axato ba deqate bishtari migerefti qaedatan nabayad akase badi bashi
ناشناس عزیز عکسها را خواهرک من گرفته است
من چندان حوصله عکاسی ندارم
Kash hame jaye shiraz mesle nasirol molk khalvat bud. Afsus. Heyfe in shahr k modiriat nadare.
پس هنوز هم در ایران خدا جایگاهی دارد! خدای خوش سلیقه ای هم هست که مسجدش در شیراز است.
رفتاری که در این مسجد با مراجعه کنندها می شود آنقدر باور نکردنیست که انگار ایران نبود!
be jane khodam didamet
ارسال یک نظر