۱۷ فروردین ۱۳۹۱

کفش کهنه در بیابان

امروز با بیتا رفتم این پارک بهشت مادران(خداییش سلیقه در نام گذاری هم بد نیست ها)

مدتها بود می خواستم این پارک مخصوص بانوان را ببینم که دیدم
پارک جمع و جور مهربانی بود و بهار هم بهترش کرده بود
به شیوه شیرازی ها گلیم و فلاکس و نان و پنیری با خود برده بودم که چسبید
و مهمتر از همه ملاقاتی بود که بین آفتاب و بدن و موهایت رخ می داد

۳ نظر:

sherry گفت...

چه خوب که لااقل یک تیکه از زمین ایران به زن ها مختص شده حالا اگر حصار شده هم هست، باشد. خورشید در سرزمین آن خاک هم حق دیدن پوست زیبارویان رو پیدا می کنه.
چقدر خوندن نوشته های تو رو دوست دارم.

Parkalaghi گفت...

vali man har 2 bar ke raftam asan ba park haal nakardam, nemidonam chra

:(

AmirHosein Asadpour گفت...

خدایی فلاسکه

اینم مدرک تصویری
https://www.google.com/search?safe=off&q=flask&bav=on.2,or.r_cp.r_qf.&bvm=bv.50500085,d.Yms,pv.xjs.s.en_US.ciY8R2R6XC8.O&biw=1366&bih=643&um=1&ie=UTF-8&hl=en&tbm=isch&source=og&sa=N&tab=wi&authuser=0&ei=OgsKUuLCF4bXtAaxlYEQ

اينستاگرام gisoshirazi

مدتها بود اينجا نيامده بودم فقط خواستم بگم زنده و سالم هستم و هر روز در اينستاگرام مي نويسم تشريف بياوريد اون ور منم تلاش مي كنم كه ...