نطنز دلپذیر

وارد نطنز شدیم و در ابتدای جاده با جمله ای زیبا روبرو شدیم. نساجی تهران!

خب  تصور من از نطنز یک شهر کویری بی آب و علف بود و من با شهری تماما سرسبز روبرو شدم.

دو طرف تمام خیابانها درختهای شاداب با انواع تنالیتهای رنگ سبز می درخشیدند. خیابانها عریض و تمیز بود و مردم ملایم و مهربان

بعد از بنزین زدن و پول از عابربانک گرفتن یک زنگ به احسان زدم و جاهای دیدنی نطنز را پرسیدم و پرسان پرسان  پشت سر ماشین یک دختر خانم بامزه و شیرین خود را به مسجدجامع شهر رساندیم

خیابان دوطرف چنارهای بلند بود و یک پارک با چمنهای سرحال و ان روبرو مسجدی بود که در پشت درختی به شدت بزرگ که مجموعه ای از تنه های بلند بود .

از دور و عکس گیران به ان نزدیک شدیم که سرانجام تمام  مسجد از پشت درخت بیرون آمد و نفس من بند آمد

قدیمی ها ارادت مرا به آجر لعابدار می دانند . من در یکی از همین سفرنامه ها برای آن مربع های آبی کوچک در مقبره بایزید بسطامی خودم را تکه تکه کردم

حالا حدس بزنید در برابر این طاق بلند سراسر آبی چه حال و روزی داشتم. لعاب آبی همه جا را فرا گرفته بود

نمی دانستم کدام را نگاه کنم؟ کتیبه ها؛ ازاره ها ؛ مقرنس ها و  یا آن گنبد هرمی عزیز؟همه با ترکیب

 آبی و آجر ...آبی و آجر...آبی و آجر

تا جایی که می شد خودم را کنترل کردم و به داخل مسجد و شبستان هزار ساله  آن وارد شدم که خلوت بود و من طبق معمول همیشه زمانی که زیبایی فراتر از توان و تحمل من است آی عر زدم آی عر زدم

خدا را شکر رها که  خواننده قدیمی بوده دوزاری اش افتاد و به سرعت محدثه وحشت زده را از من دور کردم و من برای خودم برای گچبری و آجرچینی و لعاب کاری ها وهمه آن دستانی که نمی شناسم  زار زدم  و زار زدم

بارانی هم که گرفت زیبایی ها را دو چندان کرد

دوان دوان خود را به حسینیه روبروی مسجد رساندیم که مراسم عزاداری در ان بر پا بود

و مردم مهربان سیاهپوش بی توجه به لباسهای گلی گلی و بدحجابی ما ؛ حلوای شیرین و چایی داغ مهمانمان کردند و ما به دید زدن حسینیه ای پرداختیم که احتمالا تکیه قاجاری بوده است

بعد از این لذت نا منتظر در خیابانهای باصفای شهر می گشتیم و هرجا که گنبدی بود به انجا سرکی می کشیدم و یک امامزاده  چند طبقه از همه بامزه تر بود

وقتی به طبقه سوم رسیدم و به پشت امامزاده پیچیدم با فضایی عجیب روبر شدم قبرها زیر درختان و نیمکت ها زیر درختان و باد که تمام قبرها را شکوفه باران کرده بود

جایی خوبی بود برای مردن

با اندکی احساس خسران از ندیدن همه جای نطنز از ان بیرون امدیم و به بنای چهارطاقی کوچکی در بالای کوه ی نوک تیز می خندیدیم که احتمالا امامزاده ای برای فرار از درس خواندن به انجا رفته بود

جاده بازگشت به هنجن یکی از لذت بخش ترین لحظات بود با موسیقی رضا یزدانی و نامجو که داد زدیم و فریاد کشیدیم و خواندیم

محدثه پاهایش را از پنجره بیرون می کرد و رها بعض وقتها نگه می داشت کنار جاده طاقباز دراز می کشید و ابرها  چرخش هایی می کردند حیرت انگیز...لحظات غریبی بود

رفتیم و رفتیم و رفتیم

تا به ابیانه رسیدیم

و می خواهید باور کنید یا نه ...نرفتیم ابیانه را ببینم و در جاده زیبا و بارانی دوباره آواز خوانان به روستا بازگشتیم