شرمنده ام حافظ، فکر نکنم به این زودی به تو برسیم

در بین دخترهای گروه شعر و ادب فرهنگسرا،  پسربچه ای ده ساله است با گوشهای آینه بغلی و هوشی درخشان که به اصرار مادرش اجازه حضورش را در این جمع بزرگسال دادم

اینقدر که چشمهایش وقت شاهنامه خوانی برق می زند هی من کش می دهم این فردوسی را 

به بخش های پهلوانی که می رسم انقدر روی صندلی وول می خورد و زیپ کاپشنش را بالا و پایین می کشد که  حرص دخترها در می آید

امروز وقتی به پیروزی رستم بر دیو سپید رسیدیم چنان غش غش خنده ای سر داد  و آنقدر خنده اش مسری بود 

که تا مدتی هیچکس نمی توانست بخش خودش را بخواند