حالا هی به گلدانم نگاه می کنم و هی یاد قیافه اش می افتم

همیشه عادت دارم روزهای که فرهنگسرا هستم یک سری به گلخانه اش می زنم و نفسی می کشم

امروز هم رفتم و یه گیاه با برگهای نازک و قرمز چشمم را گرفت 

همان موقع مسئول گلخانه  وارد شد. مردی قدبلند و به شدت چاق و ریشو و خیلی جدی

 من از لابلای درختچه ها گفتم: سلام من اینو می خواس...

جمله هنوز در دهانم منعقد نشده بود که مرد فریادی کشید و  تمام تنش همچنین لرزید که شکمش چند بار بالا و پایین رفت و دو قدم پرید عقب و گلدانهای که در دست داشت انداخت زمین و داد زد: 

وای وای وای

حالا مگر می شود مرا جمع کرد؟

 سرم را بالا گرفتم و با تمام وجود قهقهه ای پایان ناپذیر می زنم و او صورت خیس از عرقش را پاک می کند پشت سر هم تکرار می کند

ترسیدم به قرعان ترسیدم  ترسیدم ها ترسیدم خیلی ترسیدم