همش كه نمي شه داستان يك روز خوب را براتون تعريف كنم

شنگول و سرحال بيدار شدم، هواي بهاري و عطر بهارنارنج و نسيم و فيلان

گفتم به مادرك زنگ بزنم حال دست شكسته را بپرسم، چنان از وضع  جسمي و روحي اش حالمان گرفته شد كه جذابيت صبح به فنا رفت،

گفتم كوتاه نيام، تصميم گرفتم برم تا ميدون روستا پياده روي  و از منظره گلهاي كاشته شده جلوي در خانه ها و باغهاي پرتقال  لذت  ببرم

چنان آفتاب پر حرارتي شد كه چشمم كور شد

گفتم  نه نمي ذارم آفتاب  شكستم بده، به سالن خنك آرايشگاهي پناه بردم  و  گفتم بر روي صندلي آن حالي  به خودمان مي دهيم كه  آرايشگر  گويا قبلا در ساواك دوره ديده بود به  قصد شكنجه موهايم را كند و مژه ام را نصف كرد و پوستم را زخم كرد و همه اينها را بسيار ملايم و طولاني و با آرامش انجام مي داد، چند بار خواستم از زير دستش فرار كنم كه نگذاشت و اين وسط  يك موسيقي  غم آوري گذاشته بود كه ميل به خودكشي را صد چندان مي كرد

از آرايشگاه فرار كردم و رفتم سوپري هر چيز خوشمزه اي كه حالم را بهتر كند خريدم و  در پاي صندوق، كه ديدم خانم فروشنده با اون آرايشگره يك جا دوره ديده بودند، اون شكنجه جسمي بود اين روحي

نيم ساعت طول كشيد تا بتواند قيمتها را وارد كند و پيدا كند و حساب كند و اين وسط با گوشي و همسايه و شاگردش هم گفتگوهاي عميقي داشت 

گفتم اين روز قمر در عقرب را زودتر به پايان برسانم و سريع زنگ زدم به اژانس كه مرا ببرد خانه تا مغزم نتركيده كه  معلوم شد راننده آژانس هم از ايادي استكبار  است و تا مرا پيدا كند سه بار تماس گرفت و آخر هم من  با چهار تا كيسه خريد چند كوچه بالاتر رفتم  تا مرا ببيند

بنده الان در منزل هستم   و در و پنجره را بستم و  روي صندلي منتظر نشستم  كه صاعقه، زلزله يا يك نوع وباي خاص  بر سر نازل شود