این برنامه مسابقه رقص را نگاه می کنید ام بی سی 4 ؟
چه چیز است که جذبمان می کند و هیجانزده می کند و درگیر می شویم ..با این دختران و پسران جوان که انرژی و هیجان جوانی را با موزیک و چرخش و پیچش می امیزند و چقدر زمانی که می بازند... خیس از عرق و نفس زنان خودشان هستند ... غمگین و امیدوار و انگاه که می برند... چقدر شادیشان در ما نیز در می گیرد...داورانی که بدون حسادت از دیدن زیبایی اشک می ریزند ویا تمامی ضعفها را بی پرده بیان می کند در جهت رشد بیشتر ...چقدر همه این رفتار ها از ما دور است...
من از غربزدگی فرسنگها فاصله دارم و درگیری ام با تمدن ایرانی بسیارعمیق است ..اما انچه که مبینیم فرهنگی است که تا رسیدن به این سلامت روان و رفتار فاصله زیادی دارد
۴ مهر ۱۳۸۶
گیس طلا غربزده می شود
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۴ نظر:
از ما که گذشت....
راستی ساعت چند می ده.
اونا غم نون ندارن غم زندگی در آرامش و آسایش رو ندارن یا شاید اصلا به این جور چیزا فکر نمیکنن واسه همین اگه کسی شغلش رقصیدنه سعی میکنه با تمام وجودش برقصه و اگه کسی شغلش داوری رقصه سعی میکنه بهترین قضاوت رو انجام بده. ولی اونایی که میبازن رو دیدید چه جوری گریه میکنن؟
shoma ham khod dargiri darid,ye joorai hanooz tasmim nagerefti ke ghabool koni baba in raghs bahale khoobe ghashanghe...delchaspe...raghse che rabti dare be gharbzadeghi...midoonid moshkele ma hamin eteghade alakimoon hast be mazhab ya tarse alakimoon....shoma taklife khodeto rooshan kon....
ارسال یک نظر