سیستم امانت خودکار rfid

یعنی من عاشق این سیستم دیش دین داران کتابخانه فرهنگستان هنر هستم. اینقده حس خوبی به آدم دس می ده. خودت می ری کتاب سرچ می کنی، می ری پیداش می کنی، میایی با کارتت تو دستگاه می ذاریش، اون وق یهویی کتابا می ره تو کارتت! جل الاخالق

خیلی آدم احساس آدم بودن بهش دست می ده. کسی هم کاری به کارت نداره .مجبور نیستی هی دو ساعت سرپا منتظر بشی تا کتابدار بیچاره بره کشون کشون کتابهای تو و بیست نفر آدم دیگه رو کول کنه بیاره.تازه چون خودت می ری تو مخزن می بینی ای این کتاب بغلی هم چیز خوبیه ها

برای منم که متخصص دیر آوردن کتابها هستم با تمدید از تو خونه مشکلم حل شده . پس دادنش هم همینطوری یهوی یه . کتابها و کارتت را می ذاری تو دستگاه دکمه شو می زنی خلاص

تنها ایرادش اینه که فقط دو تا کتاب می تونی بگیری که حقیقتا کمه اما می تونی یه عالمه برداری تو همون دستگاهه امانت بگیری و بری بشینی تو سالن همشو اونجا زیر رو رو کنی. فضا خنک و دوستانه است و اصلا شبیه کتابخونه ملی ترسناک نیست. کتابدارهاش هم خیلی خیلی خوش اخلاقن و همینجوری لبخند می زنن

خدا پدر صاحب اصلی اش را بیامرزه . اینترنت وایرلس هم نداشت که راه افتاده . اون حیاط کوچولوی و باصفا ش هم که خیلی نوستالژیکه و همیشه هم یه نمایشگاه هست که بری یه چرخی توش بزنی.

همه هنرش گفتم عیبشم بگم

هیچ جایی برای خوردن هیچ چیزی نداره به همین علت من ظهر بر می گردم خونه و اگرنه تا شب می موندم

قربونتون برم تو همو حیاطو کنار همو حوضو زیر همو درخت بید مجنونو یه بوفه بزنی خدا صد در دنیا یک در اخرت بهتون بده . تخت هم نزدی نزدی