اندر مضرات بزرگ شدن کودکان

امشب عروسی دخترخاله دومی بود. من در مورد این یکی زیاد ننوشته ام با اینکه به اندازه اون یکی دوستش دارم. او هم پر از حس طنز است اما بر خلاف خواهرش به شدت طنزش تصویری است و اصلا لطفش با نوشتن در نمی آمد. من نمی توانم حالت صورتش را توصیف کنم زمانی که می گفت: ما خیلی بدبختیم...و این آغاز حضور در نقش شخصیتی تخیلی بود که پر از احساس حقارت و بیچارگی بود و مرا از خنده روده بر می کرد. شبها قبل از خواب به سراغمان می امد و یاداوری می کرد که کتکش را نخورده و نمی تواند بخوابد. الان هم که قیاقه اش را به یاد می اوردم خنده ام می گیرد.
امشب با ان قد بلند در ان لباس سفید، عروسی زیبا و با وقار بود و من از همین الان دلم برایش تنگ شده است