کاش ملاقاتی با سرآرتور کانن دویل می داشت

دارم شرلوک هلمز می بینم و همونقدر عاشقشم که وقتی اولین بار دیدمش

میمیک صورتش زمانی که به طرزی مقطع لبخند می زند

زمانی که تمام رخ با چشمان سبز و باهوشش به دوربین خیره می شود

وقتی که عمیقا متاثر می شود و در نیمرخ خود فرو می رود

و خنده های به ندرت اما وسیع و بلند وگ سترده اش

تنها دلیلی که هیچوقت نتوانستم با هیچ نوع ورژن دیگری از شرلوک هلمز کناربیایم

جرمی برت بوده است.

بازیگری که آن چنان با نقشش یکی شد که اجازه ورود دیگری به آن را نداد.