ابرهای ماسال

در اولین پیچ به اقامتگاه رامینه رسیدیم. من قبلا تلفن ان را در اینترنت پیدا کرده بودم و تماس گرفته بودم و اتاق خالی داشت اما صدایش را در نیاوردیم که ما همان ها هستیم. البته اقامتگاه کاملا تر و تمیزی بود اما منظره روبرویش بسته بود و ما به یاد داشتیم که در تابستان وبالاتر از اینجا تصاویر چگونه به قول خارجکی ها لند اسکیپ می شوند

برایمان بخاری نفتی گذاشتند و ما هم جوجه و کباب ترشی بدون برنج سفارش دادیم(با پلو گران بود) و در حالی که به درختان همچنان سبزی که در زیر باران می لرزیدند نگاه کردیم. ناهار خوشمزه بود اما نمی دانم دلیلش ان سس اختراعی شمالی بود که روی همه آنها ریخته بود یا واقعا خودشان هم خوشمزه بودند!

باران بیشتر می شد و مه هم داشت شروع می شد و اقامتگاه خانی که رو به منظره بود پر از مسافر بود و جا برای ما نداشت و باز هم رفتیم بالاتر

نگرانی تاریکی و پیدا نکردن جا داشت افزایش پیدا می کرد که دیدن این منظره تمام نگرانی ها را از خاطر ربود