ایکیا

صبح و صبحانه این بار با عسلی که در قوطی شامپو بود! خیلی شبیه بودن دیگه و جل الخالق که فشاری می دادی عسل بدون معظلات کشداری بیرون می اومد و بعد هم قطع می شد! نان گردو دار که خیلی خوشمزه بود و یه کورنفلکس دیگه که پرا از دونه و اینا که نه چندان خوشمزه
بعد وین گردی تا عصر...انواع مختلف اتوبوس، اتوبوس برقی و منو ریل و مترو را تجربه کردم. بلیط یک ماهه که همیشه تو کیفته و به همه اش می خوره یعنی اصلا نمی خوره همین همرات باشه(نشانه شخصیت شماست) کافیه اگر یه وقتی یه کسی خواست چکش کنه ...طبعا همه می خرند اما فکر کن اگر ایران بود..شرمنده اصلا این روش جواب نمی داد
نمای بیرونی خانه های قدیمی را حق ندارند دست بزنند. مردم می توانند فقط داخل خانه خود را نوسازی کنند. از این لحاظ خیابانها خیلی شبیه رم بود. ساختمانهای چند طبقه با پنجره های عمودی مستطیلی و دیوارهای رنگی...
و من مثل همیشه از این انبوه گلها پشت پنجره لذت می برم.
و هوا از صبح دیگر تابستان نبود ناگهان پاییز بود. انگار نه انگار ما دیروز داشتیم حمام افتاب می گرفتیم. بارانی بود و اندکی سرد.
مثل همیشه بوی فروشگاهها مرا به هیجان می اورند. این بوی خاص ، مرا به کودکی ام می برد. چمدانهایی پر از سوقاتی که همین بو را می دادند و تصور من از کلمه"خارج" در این عطر خلاصه می شد. انقدر نفس کشیدم و جیغ جیغ کردم که ابجی دومی نگران ابرویش شده بود که با این خواهر دهاتی چه کند. من توان این را دارم که هنگام ورود به دهمین فروشگاه هم با تمام وجود نفس بکشم و هیجانم را با سر و صدا نشان دهم.
بعد از عطر ، رنگ دومین چیزی است که مرا دیوانه می کند. این گرافیست های ذلیل مرده چه می کنند با این تعادل و توازون و ریتم در طراحی این اجناس . آقای اولدفشن کفشها و گوشواره هایت را می دیدم و آبجی را بغل می کردم و سرشانه اش را گاز می گرفتم.
من انقدر سرشار از لذت می شم که دیگر به خرید انها هیچ احتیاجی ندارم. هنر را ذره ذره چشیدم و بوییدم
و من خانواده های خوشحال را دیدم. در ایکیا همه با کودکانشان امده بودند. این کله های کوچک و بور با ان چشمهای روشن مدام مرا به یاد فرشته ای نقاشی های روبنس می اندازند. جالب اینکه اگر بچه داشتند به یکی راضی نبودند. رقم به چهار تاهم می رسید.
و دیدن پدرها چقدر جالب بود که بچه ها را درگاری های خرید می گذاشتند. صحنه های از خانواده خوشبخت که به ندرت در فروشگاههای ایران می بینم. در صورت ها اثری ان نگرانی که در والدین ایرانی هنگام خرید می بینم ، نبود.
در رستوران ایکیا کوفته قلقلی خوردم به قول ما شیرازی ها کله گنجشکی ! فکر کن آدم بیاد تو قلب اروپا و طعم دست پخت مادرش را تجربه کند. خیلی جا خوردم به خدا!!!! حضور کودکان و خوردنشان و در سر هر میز صندلی مطابق قدشان خیلی دلچسب بود. حتی دردستشویی ها هم یکی کوتاه تر بود برای این فسقلی ها
همچنان مردم خیلی بدلبا سند. من حقیقتا نمی دونم جریان چیه. این همه ساده پوشی که به شلخ تگی می زند! شنیده بودم که امریکا این طور شده و تی شرت و شلوارکی هستند و مردم اروپا هنوز"لباس" می پوشند اما اینجا تنها پیرزن های لاغر به شدت خوش سلیقه بودند و جوانان که فاجعه ...فکر کنم لباسشان یک جورهایی شبانه روزی بود . می شد جای چروکهای خواب را در ان دید!
و من به یاد دختران تهران می افتم انقدر شور و این قدر بی نمک!
بامزه اینه که خودبخود وارد چهارچوب انها می شدی. مدتی که در تهران جلوی اینه می گذرانم خیلی بیشتر از این دو روزی است که اینجا هستم
فروشنده ها به شدت خوش برخورد هستند و با لبخندهایی عمیق(اگر هم بازی است، خوب بازی می کنند)
در فروشگاه دلم خواست که در این شهر خانه ای داشته باشم و تمامی وسایلش را از این فروشگاههای که زیبایی و هنر می فروشند می خریدم و تکه تکه با لذت انتخاب می کردم وهماهنگ می کردم و لذت می بردم..در ضمن بدم نمی امد که یک کله طلائی هم در سبد خریدم داشتم!
برگشتیم به خانه در میدان سن کوچکی بود و گروهی موسیقی اجرا می کردند که باران حسابی اوضاعشان را به هم ریخته بود اما به کارشان ادامه می دادند و عده ای هم با چتر شنونده شکیبای انان بودند.
به خانه برگشتم و ابجی دومی که مثل من عشق فیلم را از پدرمان به ارث برده ارشیو جذابش از فیلمهای تاریخ سینما را نشان می دهد و من کف میکنم از انتخابهایش و حالا با هم نشسته ایم و در هوای بارانی با نسکافه و کیکی جدید که پراز کاکائو و نمی دونم چی چی است داریم سریال عشق قدیمی هر دویمان می بینم
نمی توانید درک کنید..وای نمی دونید من چی می گم ..این جمله را به همراه موسیقی اش به یاد می آورید؟
با شرکت جرمی برت در نقش شرلوک هولمز