آن زن

یک ساعتی زود رسیده بودیم اما با این همه ابتدای صفی بودیم که به سرعت پشت سر ما تشکیل شد. دوربین فیملبرداری هم بود که مدام از ان رو پنهان می کردیم و بعدا معلوم شد از یکی از شبکه های ترکیه است.

ایستادن کمرم را بدجوری اذیت می کرد و خودمان را با نگاه کردن به مردم سرگرم می کردیم. همه تیپی بودند و همه سنی و حتی من یک خانم چادری و چند تا خانم مانتویی را هم دیدم که خیلی از این کارشان خوشم امد و بامزه تر از همه دو خانم به شدت شیک و باکلاس بودند که تصمیم داشتند که جلو بزنند.

می دانید که یکی از روشهای جلو زدن ایرانی ها امدن به جلوی صف و ایستادن در نزدیکی صف با فاصله ای که به مرور زمان نزدیک و نزدیک تر می شود. من مدام به دوستانم می گفتم که امکان ندارد این زنان میانسال و شیک پوش بخواهند جلو بزنند. البته این جمله را به چنان صدای بلندی می گفتم که همه صف بشنوند و حقیقتا توانایی اشان در نشنیدن صدا حیرت انگیز بود.

هر چهارنفرمان متلک بارانی را اغاز کردیم اساسی (بی کار بودیم خب) و تنها اتفاقی که افتاد این بود که انان چند قدم عقب تر ایستادند. جالب اینکه همسران کراواتیشان نیز پس از مدتی به آنان پیوستند.

سرانجام در باز شد. پس از بازرسی با دستگاه مچ بندی را به دستمان بستند که نسبت به قیمت پرداخت شده بلیط متفاوت بود. وارد شدیم و باز هم پشت در دیگری باید صف می بستیم که به شدت گرم بود مردم تا جایی که می شد دوام اوردند و بعد فرار کردند به سمت سالن...

سالن بسیار بزرگ بود و تا اخر کنسرت هنوز ردیفهای اخر خالی بودند. ما در میانه سالن بودیم و من کنار راهرو نشستم که بتوانم فضای بیشتری را ببینم. از میانه به بعد مختص بلیط های گران تر بود و حالا یک داستان فاجعه:

ایرانی هایی که می خواستند یواشکی به این قسمت بروند. این ماجرا تا اخرین لحظه از کنسرت برقرار بود. ماموران ترک حقیقتا به خوبی ایرانی ها را اداره می کردند و پسرک جلوی ما نگذاشت حتی یک نفر وارد ان منطقه شود. یک ایرانی هم که یواشکی فرار کرد. رفت پیداش کرد و برش گرداند ولی اخر سه ساعت گمان می گنم چیزی از اعصاب برای مرد ترک باقی نمانده بود. خیس عرق و نزدیک به جنون شده بود

منهم دیوانه شدم از زنانی و مردانی که در راهرو می ایستادند و فیلم و عکس می گرفتند و مامور مدام به انان یادواری می کرد که جلوی دید ما را گرفته اند. یکی دو بار که خودم بلند شدم و گفتم که کنار بروند اما هنوز اول ماجرا بود

کنسرت که شروع شد سه چهار تا مرد جوان کنار من امدند و انقدر بلند نعره می کشیدند که صدای بانو را نمی شنیدم و بدتر از ان که شروع به رقصیدن هم کردند. از خودم تعجب کردم وقتی شروع کردن به داد زدن سر آنها که فهمیدم مست هستند.

خوشبحتانه ماموران به سرعت انان را از سالن بیرون کردند و بعدا در انتراکت دیدم که روی مبلهای بیهوش افتاده اند

یاد تولستوی می اقتم وقتی انچنان با نفرت و عم و خشم درباره مردم روسیه با گورگی حرف می زد و من دوستش نداشتم ما حقیقتا گاهی نفرت انگیزیم...

خوشبختانه کل این ماجرا خیلی طولانی نبود...

بانو امد و فورا شروع به خواندن کرد و سه ساعت خواند.

خب چه بگویم؟

من اهل موسیقی نیستم این را همه می دانند. در تنهایی من سکوت کامل حکمفرماست. من حتی تلوزیون را با صدای بسته نگاه میکنم . تعداد موسیقدانها یی که می شناسم اندکند و تقریبا هیچ ترانه ای را از حفظ نیستم. متاسفانه ذوق موسیقی من فرصت تربیت پیدا نکرد. برخلاف خواهرک که تمامی خواننده های غیر ایرانی را می شناسد همراه با انان می خواند و گوش تیزی پیدا کرده که به راحتی می تواند انواع نغمه ها و سازها را از هم تشخیص دهد. موسیقی من را خسته و عصبی می کند.

قضیه این است که :

من این زن را دوست دارم همین. دوست داشتم او را از نزدیک ببینم. من به شدت تحت تاثیر میمیک صورتش هستم و بازی هایی که با آنان می کند. هر وقت که بی هوا کلیپی از او را در تلوزیون می بینم ، مرا جادو می کند و حرفهایم یادم می رود تا تمام شود

خیلی نگران بودم که ادم چیپی باشد. حرف زدن ادمها خیلی درمورد آنان اطلاعات می دهد و من هیچ مصاحبه ای زاو نشنیده ام. نگران بودم که مبتذل باشد و بی هوده گو و یا سطحی

خب خانم خیلی کم حرف زد اما محترم بود. به شدت محترم بود. نمی دانم چطور می شود هم انچنان عشوه گری و گیسو افشانی کرد و پا بر زمین زد و همچنان محترم بود

چندین بار مردم را به جنون کشاند، با اهنگی ترکی جدید که خواند، با رقص پای جدیدش و چهچه ای طولانی که نفس همه را برید

با ان قد کوتاه انجا ایستاده بود و عواطف همه را دور انگشتانش دستش می چرخاند.

و ان فلوت زدن ونزوئلایی عزیز که بروید ببیند که بود و پیدایش کنید که خود جادوگری بود در کنار صحنه

طبعا همانطور که از من انتظار دارید نه با اهنگها خواندم ،نه از جایم بلند شدم و نه دستهایم را در بالای سرم تکان دادم .

سه ساعت برای خودم انجا روی صندلی های قرمز نشسته بودم و عر می زدم و هی عر می زدم و هی عر می زدم