ایکیا

این سئوال اندکی مبتذل است که می پرسند اگر قرار بود رشته ات را عوض کنی چی می خوندی؟ در این صورت جواب من این بود: دکوراسیون داخلی

من عاشق رنگها هستم و همنشینی شان، عاشق میزها و صندلی ها و قابهای روی دیوار، عاشق شمع ها و جا شمعی ها، عاشق پرده ها و کفپوش ها

و حالا فکر کنید جایی وجود دارد که همه اینها را کنار هم چیده در آشپزخانه ها و حمامها در اتاق های کودک و نهار خوری ها در اتاق های خواب و دستشویی ها

ایکیا برای من جشن رنگ است. ایکیا برای من بازگشت به خانه رویاهایم است. این صندلی راحتی من است، آن یکی آینه دستشویی و این یکی چراغهای روی میز غذاخوری ام. یکی از تفریحات من در ایران ورق زدن مجلات ایکیا است و لدت بردن از هنر آن زنان و مردانی که نمی شناسمشان و دوستشان دارم.

سوار اتوبوسی شدیم که ما را به اکسارا می برد و برای اولین بار منظره خلیج را از بالای پل دیدیم و تا آخر سفر هر بار که به این قسمت می رسیدیدم وراجی مان ناگهان قطع می شد. شهر با سفالهای قرمز رنگش و آبی اقیانوس که در بین آنها می چرخید.

زیبا

اسم اتوبوس امد و بحث جدید من:

در وین مدام می شنیدم که انجا بهترین سیستم حمل و نقل را دارد. در این یک هفته به این نتیجه رسیدم که استانبول هم کم از وین ندارد. قطار زیر زمینی(همان مترو خودمان) قطار روی زمین(همان منو ریل) اتوبوس و مینی بوس و ون و آخر از همه تاکسی در استانبول فعال بودند . اینها همه به خوبی و منظم و سر وقت کار می کردند. فاصله بین قطارها و اتوبوسها بسیار کوتاه بود و نقشه راههای در تمامی ایستگاهها با توضحیات کامل، صندلی افراد مسن و زنان باردار و بچه دار هم وجود داشت. حقیقتا به تاکسی نیازی نبود که کرایه اش گران بود ولی با یک و نیم لیره به تمام نقاط شهر می توانستی سفر کنی.

در اتوبوسهای پول را پا رکابی (شما هم همینو می گید؟) می گرفت اما یک نوع کارت هم وجود داشت که می دیدم بعضی از شهروندان از ان استفاده می کنند و جلوی دکمه ای می گرفتند و بوق می زد و می رفتند.

در اکسارا سوار مترو شدیم که انهم یک لیره و نیم بود اما باید پول یا اسکناست را در دستگاهی می گذاشتی و ژتون می گرفت و سپس ژتون را در دستگاهی می انداختی که میله را کنار می زد که عبور کنی. همه این ها هم خیلی ساده بود اما ما تا اخر سفر مشکل پول خرد داشتیم واینقدر از هم سکه گرفتیم که آخر نفهمیدیم کی بدهکار است و کی طلبکار!

بامزه اینکه ترکها سکه یک لیره شان را با شباهت شدیدی به سکه یک یورو درست کرده بودند . در مترو انقدر نمی دونم به چی خندیدیم که معصومه از در افتاد بیرون.

در ایستگاه که پیاده شدیم با یک مجتمع فروشگاهی به شدت بزرگ روبرو شدیم که ایکیا تنها یکی از فروشگاههای ان بود. محیط به شدت زیبا بود و طراحی گلهای خیلی خوب بودند به خصوص درختهایی که درون یک گلدان بزرگ کاشته شده بودند که خود گلدان پر از گلهای ریز و کوچ بود.

دوان دوان رفتیم به ایکیا و ....

با قرار ملاقات در رستوران از هم جدا شدیم و به راه افتادیم و فقط یه بار از بدشانسی من، درست در لحظه ای که من به قسمت آباژورها رسیده بودم و داشتم می زدم تو صورت خودم . معصومه من را دید حسابی به ریشم خندید

هرچه که سبک بود و می شد در چمدان گذاشت را برداشتم و با حسرت به بقیه نگاه کردم و نیم ساعت هم پشت میز گرد چوبی ام نشستم که از پارسال وین تا به حال دلم براش تنگ شده بود.

در رستوران به هم رسیدیم و توصیه کردم که کوفته قلقلی معروف ایکیا را بخورند و خودم یه چیز دیگه سفارش دادم و معلوم شد که کوفته ها بر خلاف عذای من خیلی خوشمزه نبوده ! راستی معصومه باز هم سوپ سفارش داشت و بازم خیط شد.

چهار تا دختربچه ترک در سنین مختلف دورادور ما و خنده هایمان را زیر نظر داشتند و هربار می خواستیم ازشان عکس بگیریم فرار می کردند.

اخر که دست برایشان تکان دادیم و به دستشویی رفتیم بیرون انجا منتظر ما بودند و با خجالت پرسیدند که از کجا امده ایم و بزرگشان که انگلیسی بلد بود گفت که خیلی ما را دوست دارند. تنها کاری که می شد کرد ماچ کردنشان بود و رفتیم

طبعا خریدادامه داشت اما این بار نوبت من بودم که چشم بخوردم و گلاب به روتون مدام داشتم دنبال دستشویی می گشتم.

یه بار نشد با با دل راحت بریم ایکیا

قیافه ما در برگشت از انجا بیشتر شبیه حمالها بودتا توریست ها .بیتا (این یه بیتای دیگه است ها اونی نیست که تو سفرهای کوه می یاد) برای کمک به من یکی از کیسه های مرا گرفته بود اما چون من بهش می گفتم موقع خواب شکل خرچنگ می شه می خواست کیسه را بندازد روی زمین. وقتی من قبول کردم که شکل خاله هتی هستم(اخی چند روز پیش مرد) از این تصمیم صرفنظر کرد.

رسیدیم هتل و فقط فرصت کوتاهی داشتیم برای استراحت و باید به سرعت اماده می شدیم برای کنسرت

پیراهن سبزم را پوشیدم و انگشتر سبزم را به دست کردم وبه راه افتادیم

شب خنک بود و دلپذیر ...شب موسیقی