بزن بر سینه و بر سر

تو ماشین دوستم داشتم براش حرف می زدم که جمله ام یادم رفت. در جواب نگاه منتظر دوستم به بیلبورد اشاره کردم و گفتم :

می بخشی یه لحظه فکرکردم جرج کلونیه
اونم رفت زیر تابلو پارک کرد.

گفتم: چرا اومدی بغل؟
به تابلو اشاره کرد و گفت: چون خودشه
بعد دو تامون شروع کردیم زدن خودمون

حسرت

امشب رفتم اختتامیه جشنواره پروین اعتصامی . از بهرام بیضایی به دلیل تصویر زن در فیلم باشو قدردانی کردند. پشت تریبون که اومد گفت : این فیلم فقط دو جایزه گرفته . اولی را یه مجسمه ساز پراگی به من داد . فیلم را در جشنواره ای دیده بوده و سه مجسمه کوچک برای من و عدنان وسوسن تسلیمی ساخته بود و داده بوده به خسرو سینایی که به دست من برساند و این دومین جایزه این فیلمه

و من تقدیمش میکنم به زنی که این نقش را بازی کرده، سوسن تسلیمی که به دلیل بی مهری ها ایران را ترک کرد و وقتی رفت چهار تا فیلم توقیفی داشت

ملت همه بلند شدن و تا جایی که جون داشتن دست زدند. دستام هنوز میسوزه

پیشنهاد بی شرمانه

مهدی داره تعریف میکنه که پدرش رو پیشونیش جای مهر افتاده و برای اینکه ریا نشه مادرش رفته یک کرم دویست هزار تومنی خریده که باباش روش بزنه و جای مهر بره
فردین به عنوان پیشنهاد با چونه سجده می ره تا نشون بده چطوری مشکل پدر حل می شه. مهدی با خشم به فردین نگاه می کنه. فردین چونه برزمین، عذرخواهانه می گه : خواستم پولتون ضایع نشه

تبصره: کسی می دونه این گلدانهای پلاستیکی قهوه ای را کجا می فروشند.

ضرب المثل شیرازی

خواهرک زنگ زده از شدت خنده نمی فهمم چی می گه

بالاخره معلوم شد در بحثش با مادرک مثل همیشه از من نقل قول کرده، مامان هم جوابی بهش داده دندان شکن:

" گیره به گه می بره ، شنبه به جود"

در قدیم فضولات حیوانات را با وسیله ای به نام گیره حمل می کردند و شنبه هم که روز تعطیلی یهودی هاست. که درشیراز خوشنام نیستند. یه چیزی تو مایه کبوتر با کبوتر باز با باز

حالا خواهرک با خنده می گه : توجه داری که در این صورت من گه هستم تو گیوه

مامان که می خواد به من بی احترامی نشه از اون پشت می گه: نه قسمت دومی مال شماست

خواهرگ می گه :انتخاب با خودته می خوای گیره باشی یا جهود

مردان کوچک

وارد مغازه باریک و لاغر ابمیوه فروشی شدم. دو پسر جوان در ان کار می کردند. گفتم که همان معجونی را می خواهم که دوستم اینجا خورده و نامش را نمی دانم. نشانی هایش را دادم و انها فهمیدند کدام است. بادستپاچگی از من می پرسیدند که دوستم خوشش امده یا نه؟ گفتم حضور من در اینجا دلیل براین است که خوشش امده

روی صندلی کوچک در راهرو تنگ نشستم. مردم بیرون با دیدن من به این ابمیوه فروشی فقیرانه اعتماد می کردند و داخل می شدند.

دو پسر با جدیت در حال درست کردن معجون من بودند و زمانی که ظرف را جلوی من گذاشتند، تلاششان برای تزئین مضحک ان لبخند بر لبم اورد.

اولین قاشق را که در دهانم گذاشتم متوجه نگاه از گوشه چشم یکی از انها شدم.

و بعد جشنی بود از موزها و اناناسها و پسته ها و کنجد ها و نقلهای رنگی پنهان شده در بستنی...

و زمانی که برای حساب کردن رفتم. یکی از پسرها با صورتی پر از جوش بلوغ با نگرانی از من پرسید: حالا تعریفی هم بود؟

می خواستم ماچش کنم

بچه های اخر الزمان

امروز یه دختر چهارسال و نیمه با نگرانی تمام برام تعریف کرد که خواب دیده "یه شتر با دستمال گردن قرمز تو مدینه راه می رفته"

مجددا کلاس رانندگی

- تاکسی بی شعور، چرا اینجور بوق زد؟ منکه کار اشتباهی نکردم

- بوق خودت بود خانم دکتر

-!!!

شبی چون روزهایمان

نیمه شب است. از کابوسی بیدار شدم که در ان مردم مردگان خود را می خوردند. مردگانی که نیم زنده بودند و مارهای هراسناک بزرگی که گرد همه اینها می لولیدند.

در صحرائی این چنین می دویدم و هر نجات دهنده ای خود به موجودی هراسناک تبدیل می شد. تا زمانی که باران امد و همه اجساد زنده و مرده بی حرکت شدند و من بر زمینی پر شده از قطعات بدن، به سمت جاده به راه افتادم.

خانم دکترش عین فحش بود

از فرعی اومدیم تو اصلی ، مربی می گه : بغلو نگاه کن

- نگاه کردم

-می شه بگی کجا رو نگاه کردی؟

-معلومه دیگه ، آینه بغلو خوب

- خانم دکتر ، اینه بغل پشت سرو نشون می ده!

داستان قدیمی

مربی رانندگی ام زن تپلی و کوتاه و خوشگلکی است که همیشه در حال خوردن خوراکی است و مدام به من هم تعارف می کند اینقدر که بعضی وقتا فکر میکنم اومدیم سیزده بدر. چهارده سالگی شوهر کرده و الان دو پسر بزرگ بیست و چند ساله دارد. هر جلسه شوهرش تماس می گیرد و او چنان عاشقانه با او صحبت می کند که من لذت می برم.
فقط برایم عجیب بود که هربار قبل از جواب دادن به تلفن همسر از من می خواست به صدای بلند از اوسئوالی بپرسم که شوهر بشنود. شک کردم که مرد از این پارانویید ها باشد. امروز شوهرتماس گرفت که کجایید و امد به خیابان ما. زن به سرعت خوردنی ها را جمع و ماشین را مرتب کرد. مرد احوالپرسی کوتاهی با من و همسرش کرد و کمی دروغ هم گفت که این طرفها بوده و ... به زن گفت که لپش پفکی شده و رفت، دیگه مطمئن شدم . مرد کم مو و لهجه داری بود که بسیار مسن تر از مربی می زد . به مربی تیکه ای انداختم که سردلش باز شد.
اقای مهندس تا چهار سال اول ازدواج اجازه خروج او از خانه را نمی داده ...حالا در این سالها زن به تدریج فضای تنفس خودش را بازتر کرده است. علت این قربان صدقه ها هم همین است که مرد اجازه دهد او کار کند. از زن می خواهد لباسهایی را بپوشد که سنش را کمتر نشان دهد. روزی چندین بار تماس می گیرد و تنها جایی که تنها می اید همین اموزشگاه است.مرد تازگی خودش را لاغر کرده وبه امید جوان شدن که پیرتر شده و سال به سال بدبینی اش بیشتر می شود...
در پایان زن با شیرینی می گوید: من همش بهش می گم ظاهر ادم که مهم نیست من سیرت تو را دوست دارم

عقل که نباشه دنده در عذابه

خب ماشین لباسشویی ندارم. یعنی یه دونه دارم از این کهنه شور ها . یکی دو ماهی هست خراب شده و من وقت ! نمی کنم یکی خبر کنم تعمیرش کنه. بنابراین به عنوان تشت ازش استفاده میکنم. لباسها را می ریزم توش با پودر می ذارم بمونه تا وقتی که یادم بیاد دوباره بعد می ری با دسته تی لباسهای را به هم می زنم بعد ابش را خالی می کنم ودوباره این مراحل را تکرار میکنم تا بار سوم که اب خالی می ریزم

حالا من نمی دونم این لباسها واقعا تمیز می شن یا نه ولی قطعا به دلیل نوک میله تی سوراخ می شن!

بعد تمام این لباسها را روی شوفاژ ها و لبه در ها اویزان می کنم چون تا پشت بوم خیلی راهه..یک طبقه !

و البته که اب تمام خونه را بر می داره و من در واقع مجبور می شم تمام خونه را تی بکشم

نتیجه اش چی شود

نتیجه اینکه امروز جمعه قرار بود من تالنگ ظهر بخوابم و بعدش هم تا شب تمام مشقامو بنویسم و به این دنده ترک خورده هم استراحت بدم

الان با دنده درد شدید تو صندلی راحتی نشستم و فکر می کنم که کی زمان تعمیر ماشین لباسشویی فرا می رسد

پایان سفر

در برگشت رامین داره واسه گروه اول ماجرای شنای مرا تعریف می کند که من می رسم و می گوید شیرزنی ها اون وقت مهدی خاک بر سر می گه :اره شبیهش شده(به خاطر موهای من که با باد خشک شده و شبیه یال شیر شده)
مهدی از پایین سنگ پرت می کنه طرف بالایی ها داد می زنه: کوه داره ریزش می کنه. فردین می گه: داداش قانون جاذبه شنیدی؟
مسیر برگشت زیباتر شده بود و در ماشین همه سیگار می کشند و من پونه هایی که بیتا چیده بود ..عطرش محشره
گروه ناهار ماکارونی درست می کردن و در این فاصله بحثهای داغی در گروههای مختلف بچه ها شنیده می شه، بعضی موافق و مخالف موسیقی و خوانندگی همای حرف می زنند ، یک گروه دیگه از تناسخ و جهان هولوگرام، این سمت خاطرات روزهای بعد انتخابات و مهدی فیلم بیمارستان بروایه را نشان می دهد و ماجرای پدرش را
نهار که امد همه حمله کردند. لاله نگران بود که مبادا غذا زیاد درست کرده باشه اون وقت این جماعت حتی یک نخ ماکارونی هم باقی نگذاشتند.
بعد از نهار گروه ظرفشویی شروع به کار کردند و پسرها شروع کردن باقیمانده دلستر را خوردن و مست کردن! فکر کن با دلستر!
دیوونه ها لیوانها ی دلستر هلو وتوت فرنگی را به هم می کوبند و اواز می خوانند و هی به تو چه به تو چه می گن
می بینم فردین سر دو پا نشسته ساکت می گم: چته؟می گه :من وقتی مست می کنم دپ می زنم و الان هم دپ زدم ! مهدی در حالی که مثلا به سمت دستشویی می دود می گه: ولی من اور می زنم!
محمد هم داره با حباب ساز حباب درست می کنه می ریزه رو سر بقیه .طیبه هی شالش را با دست می کشد و می گه: دو ساعته دارم اتوش می کنم صاف نمی شه فکر کنم به برق نیست!(لیدرمان هم از دست رفت])

به سمت اصفهان راه افتادیم در حالی که یواشکی به بیتا می خندیدم . بیتا عشق خندیدن است و عشق ماشین مدل بالا و حالا بین دو دلبر گیر کرده بود. مهدی و فردین و رضا در شیر کوهستان بودند ...و بیتا طفلک بین دو ماشین این پا و اون پل می کرد و ما یواشکی به ریشش می خندیدیم. اخرش رفت تو اون ماشین گندهه در حالی که با حسرت به شیر کوهستان نگاه می کرد.
در راه برگشت از فریدون شهر عسل و سبزی های کوهی خریدم. تره کوهی شوید کوهی و کرفس کوهی و الان که مقداری از ان را در سوپ ریختم عطر ان همه جا را گرفته است.
شب در ایستگاه راه اهن اصفهان بر روی کاپوت ماشینها لرزان لرزان ساندویچ های خوشمزه ای خوردیم و با بچه های مهربان اصفهان خداحافظی کردیم. رضا و رامین و لاله و محمد جواد و نیما و داداشش

در قطار اصفهان- تهران
مسئول کوپه از ما می پرسد چه نسبتی با هم دارید و ما می گوییم دوستیم. قرار می گذارند که اقایان را به کوپه دیگری ببرند. فردین خیلی عصبانی است و تصمیم می گیرد با طیبه صیغه خواهر- برادری بخوانند و در مورد چند و چونش سئوال می کند و من برایش توضیح می دهم که چه باید کرد و او در پایان به طیبه می گوید: ولی گفته باشم ها بعد از صیغه حق نداری بری سفر!
طیبه با کلام سحر امیزش مشکل را حل می کند. اخر شب داریم جوکهای مربوط به حسین فهمیده و چوپان فداکار و پترس فداکار را مرور می کنیم. طیبه در حال مالیدن کرم به صورتش به نرمی می پرسه: دختر فداکار پس کی بود؟
فردین به سرعت جواب می ده: اون یکی دیگه است یه دختریه که تو چالوس جلوی ماشینها را می گرفته!
چراغها را خاموش کرده و همه در حال خوابیدن هستیم که مهدی زمزمه می کند: ای وای یادم رفت زخم چهارگوش بردارم

آبشار پونه زار

مهدی و رضا و فردین در مسیر یک کلمه را انتخاب می کردند مثلا دروغ و فی البداهه برای ان هر کدام یک بیت اواز می خواندند و بعدی بدون فرصتی برای تفکر ادامه می داد. حقیقتا شاهکار بودند تا ابشار فکر کنم شش کلمه را به اشعاری تبدیل کردند کاملا قابل قبول در سطح زمین اب از بین درختها به صورت جویبارهای کوچک به هم می رسیدند و از صخره پایین می ریختند. بچه ها بر روی زمین گرم زیر درختان پاییزی خوابیدند و خندیدند و فردین به زور همه را به مدیتیشن مجبور می کرد که:شما الان جزئی از طبیعت هستید شما دارید در زمین فرو می روید ..رضا همچین جوگیر شد که خوابش برد..

پس از مدتی تصمیم به پایین رفتن از ابشار گرفتیم. که بعضی ها نگران از سختی مسیر نیامدند. گروه دوم به راه افتادند. هر بار که منظره بیشتری از ابشار می دیدیم هیجانمان بیشتر می شد برای عکس گرفتن باید سوژه را می گرفتیم که پایین نیفتد. آنقدر رفتیم تا به رودخانه پایین رسیدیم.

باد تندی سرمای ابشار را به ما می رساند. به سمت ابشار به راه افتادیم . فردین قصد داشت که در اب شنا کند و رضا پیشنهاد دقیقا زیر ابشار را می داد که عمق بیشتری دارد. بالاتر رفتیم تا به انجا رسیدیم. اب با شدت پایین می امد و هیجان ابشار وارد تنمان می شد. عمق اب هم انقدر بود که بتوان شنا کرد. فردین و محمد جواد پریدند در اب . معلوم بود که سرمای اب خیلی شدید است. نمی دونم چند ثانیه بعد بود که منهم به درون اب یخزده پریدم.

یک لحظه اولش فکر کردم که الان از سرما سکته میکنم . بعد از چند ثانیه تحمل اب اسانتر شده بود به تشویق فردین به زیر ابشار رفتم

و زلزله اب بر تنم می ریخت. از حرارت داشتم می سوختم و فریاد می زدم. فشار اب انقدر زیاد بود که پوستم کاملا قرمز شده بود و طوری که از زیر ابشار بیرون امدم اب حوضچه به نظرم ولرم می رسید. حالا دیگر لذت شنا چندان زیاد بود که دیگر نمی خواستی از اب بیرون بیایی.. تصویر بچه ها دور ابشار که لباسهایشان در باد ابشار تکان می خورد و از سرما می لرزیدند خیلی دور به نظر می رسید.

بیتا که از ان طرف ابشار مرا دیده بود سعی می کرد با زوم عکس بگیرد و او که اصلا قصد امدن به این طرف کوه را نداشت به سرعت خودش را رساند. تجربه زلزله ابشار باعث می شدم که دوباره به زیر ان بروم . نمی شد داد نزنی...انگار که تمام انرژی های منفی وجودت شسته می شد . دوباره شنا.. دوباره ابشار... تا جایی که طیبه دستور داد که بیرون بیایم که حوصله مردن مرا ندارد و بیتا هم حسرت زده فرصت زدن به اب را پیدا نکرد. به سمت بالا به راه افتادیم در حالی که گرمایی زیر پوست من بود غیر قابل توصیف و سبکی در تمامی بدن

به سمت آبشار

از خواب که بیدار شدیم. دیشب زهرا حالش خوب نبود و به داروخانه رفته و یک چیزهایی خریده و خورده و وسط این شلوغی دیشب بیهوش شده است. امروز همه بهش گیر دادن که چی خورده و مهدی با رذالت قسم می خورد که دیشب زهرا بیدار شده بهش لبخند زده و گفته یه سیگاری می دی؟!

دیشب با اون هفت هزار تومن فقط ماست و نون خوردیم و مهدی تبدیل شده بود به یکی از اصحاب و ما مهمان سفره اش بودیم و با دهنش صدای نی همون تله تئاترهای تلوزیون را در می اورد و به ما پیاله ای ماست تعارف می کرد. امروز صبح و قتی با سفره محشر صبحانه روبرو شد می گفت: اون درویش دیشبی بود...الان معاویه دعوتش کرده صبحانه !
به سمت ابشار به راه افتادیم. مسیر لحظه به لحظه زیباتر می شدم و جیغ زدنهای من در ماشین شروع شد. بعضی مناظر همه رامتوقف می کرد . می ایستادیم و همه هیجانشان را تخلیه می کردند. فردین گروه ارکستر راه اندخته بود و انها را هدایت ورهبری می کرد. بعضی ها موزیک خودشان را گوش می دادند و برخی هم رقص در وسط جاده زیر اسمان باز را تجربه می کردند و من در حیرت این گلها بودم
سرانجام به جایی رسیدیم که ماشینها را نگه داشتیم و پیاده به سمت پایین رفتیم و
ابشار را از بالا دیدیم.

فریدون شهر

در راه فریدون شهر سومین ماشین عروس را دیدم و هیچ روز عیدی نتوانستیم پیدا کنیم برای این همه عروسی و دلیل علمی بیتا این بود که "آخه شب جمعه است" و همه در سکوتی مودبانه این جمله او را نشنیده گرفتیم!
در مسیر پمپ بنزین فردین برروی زمینها شخم خورده با خودش خلوت کرده بود و اخرین شعاع نور خورشید چنین منظره ای ایجاد کرده بود.

قسمت خنده دار در ماشین ما طیبه بود. طیبه بر این گمان بوده که این سفر در این فصل طرفدار زیادی نخواهد داشت به همین دلیل به تعداد اندکی از بچه ها تماس گرفته که اتفاقا همه جواب مثبت دادند و حالا که سفر داشت حسابی خوش می گذشت دچار عذاب وجدان شده بود که چرا به دیگران اطلاع نداده . حالا تا اینجاش مسئله ای نبود چون بهش قول می دادیم که به بقیه نگیم اما قسمت خنده دار این بود که به تمامی انها زنگ می زد ومی گفت که ما رفتیم سفر و شما رانبردیم! تازه می گفت بعدا براتون دلیلش را توضیح می دم و هرچقدر براش توضیح می دم که نام این عمل کو ن سوزی است و باید حالا اونا تو تشت اب یخ بشینن می گفت وای نگو دلم یه طوری می شه
یعنی با هر تلفنش من دو ساعت می خندیدم

در تاریکی شب به فریدون شهر رسیدیم

و به خانه رامین اینا رفتیم. و تازه یک شب پر از خنده آغاز شد

طیبه هفت هزار تومن به گروه شام می دهد تا به خرید بروند. آنان که رضا و فردین و مهدی هستند، هفت تومن را وسط گذاشته اند و دور ان روضه خوانی و عزاداری می کنند تا پول بیشتری جمع کنند که بشود شامی تهیه کرد.
مهدی دست گذاشته کنار گوشش می خواند: بچه های سه ساله خوابیده بودن شکماشون صدا می داد و می گفتند: دیدی با هفت تومن سیر نشدیم...رضا جواب می داد:طیبه پولو گذاشت جلوم گفت برادر...فردین می خواند: هرکی می تونه با7 تومن به 15 نفر شام بده بگه...مهدی گفت: من چه می دونستم فریدون شهر از این خبرا هاست ...
رضا: امروز کباب خوردیم تا یک هفته از غذا خبری نیست

بقیه هم ادای گریه در می اوردند.
مهدی گفت : وای.... همه بچه گریه کردند مهدی گفت :خفه شاید خنده دار بود

در هنگام سفره جمع کردن مهدی با لهجه ای بامزه در نقش یک پیشخدمت پرور برای فردین را بازی می کند:من نوکر توم، نوکر رفیقات که نیستم هر شب می یان لات بازی(بعد با لگد به دور سفره ای ها می زند ) خب پاشید برید خانه تان دیگه !
فردین راننده تریلی شده و با تسبیحی در دست سر دو زانو نشسته به دو شیوه "کرکسی!" و" لاشخوری!" راه می رود و به هر کسی رد می شود می گوید: ماچت کنم بترکی؟
و با حرکت با سن و هر دو دستش را بلند می کند و یا علی می گوید

طیبه دستور دارد هرکی می خواد سیگار بکشه بره تو بالکن. مهدی رفت و لرزان از سرما اومده می گه : هرکی می خواهد اخرین سیگار عمرش را بکشه بره تو بالکن

بازم خوانسار

دهانم از زیبایی خانه ای دو طبقه با ایوان و شیروانی باز مانده بود که رهگذری گفت برو جلوتر...در انجا با خانه ای اعیانی روبرو شدم که حالا حسینیه شده بود. یعنی شوک شدم از بزرگی خانه ، سر در کاشیکاری شده و ان همه پنجره های ارسی و در چوبی، وارد شدم حیاط بزرگ مستطیلی با حوض و فواره ...زنی در یکی از ان همه اتاق داشت جارو می کرد. معلوم شد صاحب اینجا اتاقها را اجاره داد بود و ...نمی دانم میراث فرهنگی این شهر دارد چه غلطی می کنید. یعنی هیچ راهی برای نگهداری این خانه نیست؟
بعد از گذر از کوچه پس کوچه های برگریزان خوانسار

به خیابانی حیرت انگیز رفتیم برای خوردن کباب معروف اینجا. درختان چنار دو طرف خیابان به هم رسیده بودند و تونل عشاقی درست شده بود سخت زیبا ...سخت..
در کبابی بساط خنده برپا بود دیگر، فردین دو تا برگ چنار و گردو در دستش گرفته بود و می گفت فقط این دو نوع کباب برگ را می توانید سفارش بدهید.
زهرا قصد داشت گیاهخوار شود و رضای اصفهانی می گفت: خیلی کار خوبی می کنی اون وقت با هم می ریم رستوران من کباب می خورم تو ریحونا رو!
نمی تونم بگم کباب محشری بود اما برای ما که در سفرهایمان طیبه معمولا اجازه این ولخرجی ها را نمی دهد، حسابی بچه ها دست گرفتند که بخورید که تا شش ماه دیگر تو سفرها باید بادوم و نون بخورید(گویا در یکی از سفرها که من نبودم کار به این غذا هم کشیده بود) طیبه هم باخونسردی در جواب متلک ها می گفت که شش ماه بعدی هم اینقدر تابلو نشون ندید که کباب نخورده هستید!
پسرها کنار دخترها می نشستند چون عقیده داشتند که معمولا چیزی باقی می ماند
و فردین کنار من حسابی حالش گرفته و به همه توصیه می کرد بی خیال من بشوند که اصلا دخترانه غذا نمی خورم!
بیتا از دستشویی کبابی بیرون آمده به من می گوید: هرگز به شیر آبی و قرمز توالت اعتماد نکن..توصیه ای از یک داغ دیده!
از کبابی بیرون امدیم و حیفمان می امد از زیر این تونل رنگارنگ خارج شویم.
به دنبال ادرس دوستم برای خرید عسل و گز خوانسار رفتیم
از اقای متوسلی صاحب پیر و بامزه مغازه بهار گز بادومی خریدم که الان در حال نوشتن دارم پنج تاشو با چایی خورم و حقیقتا تازه و خوشمزه است.
پیرمرد با دقتی طولانی گزها را چک می کرد و پول را حساب می کرد و از گز تعارف می کرد. خیلی دوست داشتنی بود...
بعد از ان به پایتخت رفتیم که گفته بودند زیباست...و زیبا
خیابانی پر از درختان رنگین. انقدر که بچه ها طاقت نیاورند پایین پریدند و عکس و دست و رقص اینم زهرا که دوره اماتوری عکاسی را می گذراند
فردین و مهدی به شیوه مانکنهای فشن تی وی عشوه کنان به سمت دوربین می امدند و ژست پایانی را دست به کمر می گرفتند و می رفتند. یعنی ترکیدیم از خنده . یک عروس و گروهش هم برای فیلمبرداری امده بودند که گویا از نیت سو بچه ها در رقصیدن جلوی ماشین و شاباش گرفتن اگاه شده بودند که پا به فرار گذاشتند.
شهر زیبا را پشت سر گذاشتیم و به سمت فریدون شهر حرکت کردیم

خوانسار

درست در هنگام ورود به خوانسار به یاد اوردم که دوستی قدیمی دارم که اهل این شهر است با چند اس ام اس محلهای دیدنی را پرسیدم
وارد شهر که شدم حیرت کردم از زیبایی اش...شهری محاصره شده در رنگهای پاییزی ...همه جا زرد ونارنجی ریخته بود و باد طلاها را در کف خیابان جا بجا می کرد
در پارک سرچشمه توقف کردیم و برای دیدن مناظر از هم جدا شدیم. بیتا در حال پیاده شدن از ماشین می گفت که الان گیس طلا شروع می کند به زدن خودش
همیشه وقتی زیبایی از حدی بیشتر می شود از این جور اتفاقها می افتد
از گروه جدا شدم و در کوچه پس کوچه های شهر قدم زدم. درختان گردو ..جویبارهای اب که از میان خانه ها می گذشت... و خانه ها خانه ها ...آرزو می کردم که کاش بیست سال پیش من به این شهر امده بودم که هنوز این ساختمانهای نوساز نبودند وقتی که هنوز این همه خانه های قدیمی سرپا بودند .
من خانه هایی دیدم با پنجره های منبت چوبی با نرده های فلزی صد ساله و درهای چوبی با کوبه های نرینه و مادینه
من اجر لعابدار دیدم و فواره های سنگی یک تکه ..
من دالون دیدم طولانی تاریک و نمناک با ان عطر نوستالژیکی که اشک به چشمانم می اورد
ایا می شود روزی ساکن چنین خانه ای شوم
در کنار جوی پیرمردی را دیدم که دبه ای را از اب پرکرده بود و سعی در بلند کردن ان داشت. به کمکش رفتم و در کنار هم در کوچه برگریزان قدم می زدیم و او با زبان سکته ای اش ماجرایی که نمی فهمیدم را برایم تعریف می کرد و من که از سنگینی ظرف اب دست درد گرفته بودم فکر می کردم او به طوری طبیعی چطور این ظرف اب را به خانه می برده است. جلوی در کوچک خانه اش رسیدم و دعوت چایی او را با مهربانی رد کرد و به گشت و گذار ادامه دادم . دیدن خانه های بی سلیقه امروزی در کنار این رنگ زیبای خانه های قدیمی آزار دهنده بود. خانه های متروک حیاطهای رها شده در آوار تیرهای سقفهای ویران دلم می گرفت از این همه زیبایی به تاراج رفته

جاده های من

صبح به اصفهان رسیدیم و به رضا زنگ زدیم و معلوم می شود او اصلا قصد استقبال از ما را نداشته و بد اصفهانی تنها می خواسته که ما بیدارش کنیم! زهرا احساس تهوع داشت و همه داشتند راضیش می کردند که بالا بیاورد و او نمی توانست. طیبه احساس معلم ادبیاتی اش گل کرده بود برایش واژه استفراغ را به بابت استفعال برده بود و توضیح می داد که فعل می شود "فرغ "که از فراغ و راحتی گرفته می شود و نتیجه می گرفت که: تو اگه بالا بیاری راحت می شوی ..توجه کن که غ است نه ق.... هوای اصفهان به شدت آلوده بود و غبار سنگینی شهر را گرفته بود. رفتیم سراغ تاکسی
طیبه مثل همیشه با خونسردی چونه می زند و سرانجام راننده را مجبور می کند که بر اساس تاکسی متر قیمت تعیین کننند اماعجیب گران می گرفتند
بعد هم که سوار شدیم به راننده ای که به تعداد شهیدان و یک نماد جنگی در شهر افتخار می کند توضیح می دهد : نباید نشانه هایی نشان دهنده خشونت را در شهر قرار دهند زیر کودکان تحت تاثیر قرار می گیردند و آینده ای در صلح وآرامش رخ نمی دهد!
این دختر حقیقتا به گفتمان اعتقاد دارد

از انجا به خانه رامین رفتیم ومنتظر رضا شدیم. در انجا با سفره دلپذیر صبحانه خانواده رامین روبرو شدیم که از هیجان مرا حداقل کشت.
آقا من یه بحث جداگانه دارم درباره موضوعی به نام" کره محلی"
کره محلی سفید رنگ است. یک سفید شیشه ای خاص. بعد زمانی که ان را در ظرف می گذاریم پس از مدتی قطرات اب در اطرافش جمع می شود.این کره با حرارت دست آب می شود و بر روی زبان طعمی دارد که مرا پرت می کند به کودکی هایم... هدیه مزارع سر سبزی که گله در ان چریده، هدیه از مرد چوپان و نی اش، هدیه از زنی مشک زن... خدایا چرا نمی شود این کره را در یخچال نگهداری کرد؟
سرانجام رضا با ماشینش می اید. بچه ها به ماشینش می گفتند شیرکوهستان و وقتی ماشین را دیدم متوجه طنز این نامگذاری شدیم. سه تا ماشین شدیم و به راه افتادیم. بیتا که عشق خندیدن است به سرعت ماشین رضا را انتخاب کرد به این دلیل ساده که مهدی وفردین در ان بودند. من طبعا هرجا که طیبه باشد می روم و زهرا ای ملایم هم با خواهر مهربان رامین رفیق شدند و به راه افتادیم.
در جاده دیدن فیات قرمز رضا که در اثر رقصیدن بچه ها در ان به شدت بالا وپایین می رفت واقعا منظره خنده داری بود
منم که طبق معمول هر وقت سوار ماشین می شم لالمونی می گیرم. نمی دونم چراجاده همیشه برای من وهمالود است. این گذر از مناظر، موتوری را در ذهنم روشن می کند که تا توقف ماشین خاموش نمی شود. کوهها و دشتها و رویاها... با موسیقی می گذرند و می گذرند....
و من همیشه این کوههای و تپه های یک دست خاکی رنگ را با درختهایی ناگهان، به تمامی جنگلهای بارانی ترجیح می دهم.
به خوانسار وارد شدیم

شب قطار تهران - اصفهان

بیتا با تاکسی تلفنی سرراهش اومد دنبالم رفتیم راه اهن.در انجا فردین و محمد و زهرا را منتظر دیدیم. طیبه هم بعد از مدتی با لبخند همیشگی اش از راه رسید. حالا منتظر رامین بودیم که امد. در مدتی که منتظر بودیم به تدریج درد بازو و کمرم بیشتر شد. ماجرا رابه طیبه گفتم و اون همه مثل همیشه به سرعت غیب شد و دو دقیقه بعد برگشت . مرا برد پهلوی اوژانس راه اهن دکتر به جای معاینه من تمام ماجراهای روز را می پرسید وسرانجام وقتی حالیش کردیم که قطار دارد می رود به پرستار مرد دستور زدن مسکن را داد.
پرستار هم در تمام مدتی که امپول را اماده کرد و می زد داشت فحش می داد که مزدورا و فلانی وبیسار و ادم نیستن و اینا
سوار قطار شدیم که از نوع رعد بود و بر خلاف اسمش خیلی درب و داغون بود.بیتا تمام مدت سعی می کرد بیاد بیاورد که دفعه پیش که به اصفهان امده نوع قطار چه بوده که بعد از کلی زور زدن معلوم شد با اتوبوس امده بودند!
طیبه به سراغ مسئول کوپه رفت و او را تخلیه اطلاعات کرد و به ما منتقل نمود که این قطارها دست دوم اسپانیایی هستند!
حالا دیگر داستان دست فردین اومده بود که: لورکا عروسی خون را تواین کوپه نوشته و مارکز کتش را به همین گیره اویزان کرده است و نزدیک بود مونیکابلوچی راهم قاطی کند که اصلا حواس همه اقایون رفت پی مونیکا و داستان نصفه موند!
همه هیجان زده اتفاقات روز را مرور می کردن.فردین با هیجان از دختر چادری می گفت که رویش را باز کرده تا فردین دود تو صورت گاز خورده اش بدهد و وقتی دیده دختری چه دافیه نزدیک بوده خودش خفه بشه
من دنبال چسب برای زخم دستم میگشتم و طیبه یک نوع چسب زخم چارگوش بیرون اورده و بچه ها نمی گذارند من از ان استفاده کنم چون زخمم چهارگوش نیست! قرار شد در مسیر یکجوری زخمی بشیم چهارگوش که بتونیم از این چسب استفاده کنیم.
زهرا تعریف می کرد که اشنایشان را توی کانکس انداخته بودند و نفر دوم را می آوردند به خاطر قیافه تابلو اولی فکر می کنن که اون مسئول اونجاست و یک یکی دستگیر شده ها را به او می سپردند و اون هم یک یکی ازاد شان می کرده است
یکی دیگه از بچه ها به خانه ای پناهنده شده بوده و تعقیب کنندگانش ماشین صاحبخانه را خورد و خمیر کرده بودند. یا پیرمردی که با انگشتی به صورت وی به سربازها می گفته ما با شماییم!
پس از خوردن کوکوهای بیتا و خندیدن (چون مهدی عقیده داشت بیتا کل سیب زمینی های عباس اباد را استفاده کرده برای پخت این کوکو).رضا زنگ زد که صبح قبل از رسیدن به اصفهان با او تماس بگیریم و بیتا ساعتش دیجیتالش را برای این کار کوک کرد اما معلوم نیست چه بلایی سر ساعت اورد که پنج دقیقه یکبار زنگ می زد و خنده همه را دراورده بود. اخرش کاپشنش را دویست دور پیچید دور ساعت تا صدایش خفه شود. همه به خواب رفتند غیر از من که هر بار روی بازوی ضرب دیده می غلتیدم از خواب می پریدم

زنده و کبود

در سفر هستم

زنده و کبود

روز دانششششششششششش آموز مبارک

اگر امروز زنده ماندیم .امشب می روم سفر برای دیدن پاییز...

رسام

سایت خبری بالاترین را همیشه با سرعت زیادی مرور می کنم. خبر مرگ هم جزو قدیمی این احبار هست.اونا را هم می خونم حالابا سرعت کمتری و می رم سراغ خبر بعد

اما بعضی خبر های مرگ باعث می شه که خبرها را ول کنی و گذشته بریزه روی سرت...

اون وقت این تصاویر نوجوانی و جوانی تو است که با سرعت مرور می شه ...

با اونا زندگی می کنی ،زندگی ات را پر از تصویر وکلام و خاطره می کنن و وقتی می رن حس می کنی یه قسمت از زندگیت هم با اونا رفته...یک قسمت پر لذت

تازه انتظار داره من نخندم

دخترک خونه را به بدبختی خالی کرده واسه یه قرار عاشقانه، اون وقت قبلش رفته آبگوشت نخود خورده!

آدمها آدمها

از صبح تا ظهر از پله های دانشکده بالا و پایین می رم و در اتاقهای تاریک دم این استاد و اون استاد را می بینم و در فضای پر از کینه و نفرت و حسادتی که همه دارن زیرآب یکدیگر را می زنند، از این رودخانه گل آلود، ماهی لاغر و مردنی رساله ام را با هزار دوز و کلک عبور می دم....

عصر از دانشکده می یام بیرون، می رم از بوفه یه نسکافه می گیرم ، روی نیمکت سبز ، زیر درختان پاییزی می شینم و به ابرهای آسمان ، چمن های خیس و برگهای زرد نگاه می کنم و با احساس نسیم سرد و دلچسب... اجازه می دم که سکوت وآرامش دوباره به تنم برگرده...